Erlend Skjetne arbeider til dagleg med norskopplæring for innvandrarar, men er i tillegg fast skribent for DAG OG TID og skjønnlitterær forfattar. Han har studert nordisk litteratur. I DAG OG TID skriv han essayaktige tekstar om ymse kuriositetar som interesserer han. alt frå bridge og Olav Nygards lyrikk til sjølvmord og geografi i Aust-Finnmark.
Kva kan ein finne på når andre ungar ligg og søv, med ein unge som ikkje får lov til å sova?
Kva kan ein finne på når andre ungar ligg og søv, med ein unge som ikkje får lov til å sova?
Kva kan ein finne på når andre ungar ligg og søv, med ein unge som ikkje får lov til å sova?
Det trengst berre ei lita endring i eitt einaste gen, så blir eit menneskeliv noko heilt anna enn samfunnet forventar.
Det trengst berre ei lita endring i eitt einaste gen, så blir eit menneskeliv noko heilt anna enn samfunnet forventar.
Det trengst berre ei lita endring i eitt einaste gen, så blir eit menneskeliv noko heilt anna enn samfunnet forventar.
Alle er unike, men nokre litt meir enn andre, skriv Erlend Skjetne om dotter si.
Alle er unike, men nokre litt meir enn andre, skriv Erlend Skjetne om dotter si.
Alle er unike, men nokre litt meir enn andre, skriv Erlend Skjetne om dotter si.
Eg har vore i Aasentunet éin gong tidlegare. Det var i 2006, eg var 17 år og hadde vunne ei skrivetevling for ungdom i regi av Noregs Mållag. Eg vart invitert til premieoverrekking under det som då heitte Dei nynorske festspela – no er det visst berre Festspela.
Eg har vore i Aasentunet éin gong tidlegare. Det var i 2006, eg var 17 år og hadde vunne ei skrivetevling for ungdom i regi av Noregs Mållag. Eg vart invitert til premieoverrekking under det som då heitte Dei nynorske festspela – no er det visst berre Festspela.
Eg har vore i Aasentunet éin gong tidlegare. Det var i 2006, eg var 17 år og hadde vunne ei skrivetevling for ungdom i regi av Noregs Mållag. Eg vart invitert til premieoverrekking under det som då heitte Dei nynorske festspela – no er det visst berre Festspela.
«Det er eit herleg lite arbeid; høyrer til det beste og er, trur eg, det finaste me hev av lyrikk på norsk.» Desse orda skreiv Arne Garborg i eit brev til Olav Nygard etter å ha lese Ved vebande. No er det hundre år sidan boka kom ut, og ho andar framleis.
«Det er eit herleg lite arbeid; høyrer til det beste og er, trur eg, det finaste me hev av lyrikk på norsk.» Desse orda skreiv Arne Garborg i eit brev til Olav Nygard etter å ha lese Ved vebande. No er det hundre år sidan boka kom ut, og ho andar framleis.
«Det er eit herleg lite arbeid; høyrer til det beste og er, trur eg, det finaste me hev av lyrikk på norsk.» Desse orda skreiv Arne Garborg i eit brev til Olav Nygard etter å ha lese Ved vebande. No er det hundre år sidan boka kom ut, og ho andar framleis.
«Bridgespelarar» av Margret Hofheinz-Döring (1960)
Illustrasjon via Wikimedia Commons
Medan verda ventar på neste kapittel i soga om juks i sjakken, tenkjer eg attende på eit møte med to illgjetne bridgesvindlarar.
«Bridgespelarar» av Margret Hofheinz-Döring (1960)
Illustrasjon via Wikimedia Commons
Medan verda ventar på neste kapittel i soga om juks i sjakken, tenkjer eg attende på eit møte med to illgjetne bridgesvindlarar.
«Bridgespelarar» av Margret Hofheinz-Döring (1960)
Illustrasjon via Wikimedia Commons
Medan verda ventar på neste kapittel i soga om juks i sjakken, tenkjer eg attende på eit møte med to illgjetne bridgesvindlarar.