Røyster i mindretal
Jon Fosse takka språket for Nobelprisen. Svenska Akademien hylla han for dikting som gir røyst til det useielege, og såg bort frå alt av språk- og kulturpolitikk. Slik har det ikkje alltid vore.
Plakat med Jon Fosse-portrett på standen til Rowohlt Verlag på bokmessa i Frankfurt 2023.
Foto: Arne Dedert / DPA
«Dette var stort», skreiv Svein Terje Vestbø på Facebook torsdag 5. oktober. 2 timar og 18 minutt hadde gått sidan den ovale, blankpussa dørvridaren i messing blei dreia rundt frå innsida.
Einkvan opna døra for den ständige sekreterare i Svenska Akademien. 45 sekund seinare hadde han sett delar av Noreg på ende. No delte pensjonisten i Vikebygd ein gratulasjon frå Noregs Mållag.
I eufori
På Facebook var det alt full fyr. Gratulasjonane gjekk på kryss og tvers, blei delte og delte seg. Folk som har noko med det, gratulerte kvarandre. Folk flest gratulerte kvarandre. Éin brageprisvinnar sat og gret, ein annan tømde tastaturet: Jaaaaaaaaaa!!!! Boklesarar gratulerte kvarandre, andre gratulerte språket. Eg har ikkje lese noko av Fosse, skreiv mange, kvar bør eg byrje?
Det var som då Noreg vann Melodi Grand Prix i 1985, då Noreg slo Brasil i Marseille i 1998, då Magnus Carlsen blei verdsmeister i sjakk i 2013. Dei kjende ikkje kvarandre, dei som var til stades eller følgde med, men dei feira noko dei trudde dei hadde felles.
På førehand hadde kommentatorar nemnt mange andre namn, somme kom opp med eit nytt namn. Det var som om ingen våga heilt å seie det andre namnet, det norske namnet, namnet på forfattaren som hadde vore nemnd så mange år før. Nobels litteraturpris til Jon Fosse sende av stad nokre tankerekkjer om kva rolle heider og jubel spelar der noko viktig står på spel.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
