Frå matfatet
Di meir kompliserte matvarene vert, di mindre går attende til råvareleverandøren.
Ein drope i mjølkehavet: Ja, men av og til kan småtteri syne mykje skeivt.
Foto: Pxhere.com
Igjen går prisen på mat opp – og igjen får vi høyre av alle aktørar i matvarebransjen at det i alle fall ikkje er deira feil. Dei aukar ikkje marginane sine med meir enn kostnadane, det kan vi vere heilt trygge på, om det no gjeld daglegvarekonsern eller -kjede eller -butikk eller leverandør eller produsent.
Så kor vert kronene våre av? Dei einaste to verdiane vi kjenner som sikre, er dei i kvar ende av kjeda: Vi veit kva vi må betale i butikken – og dersom råvara er av eit slag vi kan produsere eller hente opp frå havet i Noreg, veit vi kva ho er verd. Vi veit kva fiskaren får for fisken dei leverer til mottaket, kva kornbonden får for kornet og mjølkeprodusenten for mjølka. Så lat oss byrje der.
Vi byrjar med to typar nesten kvit drikk som inneheld feitt og har opphavet sitt på ein gard: havredrikk og kumjølk. Sjølv om produktet ikkje lenger får heite havremjølk, er det openbert at dei to produkta konkurrerer. Hjå Oda.com kan eg i skrivande stund kjøpe ein liter Tine heilmjølk for 22,90 kroner. Korleis prisen bonden får for mjølka, har stagnert jamført med kva mjølka kostar i butikken, vert ofte diskutert når vi snakkar om jordbrukspolitikk.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
