Frå matfatet
Krav til lausdrift
Fungerande båsfjøs bør få stå tida si – så lenge kyrne får brukt beitekompetansen sin.
Tomme båsar: Er det denne framtida småskala-mjølkebonden går i møte?
Foto via Wikimedia Commons
Kva er best for kua – å stå på bås eller gå i lausdrift? Det vedtekne svaret er lausdrifta. Alt i 2004 vedtok Stortinget at alle norske mjølkekufjøs skulle vere lausdriftsfjøs innan 2024. Det er neste år, men i 2016 vart fristen endra til 2034. Som kompensasjon fekk alle kyr rett til å kome ut på beite i løpet av året. Beiteretten er på åtte veker for kyr som elles går i lausdriftsfjøs, og tolv veker for kyr i båsfjøs.
Det er elleve år til 2034. Er det då for tidleg å spå korleis norsk mjølkeproduksjon med lausdriftskrav kjem til å sjå ut? Kanskje, men bygge gjer ein ikkje over natta. Fyrst skal det planleggast, så skal det søkast og ikkje minst finansierast. Om vi skal tru avisa Gudbrandsdølen Dagningen (GD), er det ikkje mange i deira dekningsområde – Gudbrandsdalen, med nærare 500 mjølkeprodusentar, og halvparten av dei produserer i båsfjøs – som planlegg å gjere nett det: Avisa har spurt Innovasjon Noreg om kor mange bønder i dekningsområdet deira som har søkt om investeringsmidlar til ombygging eller nybygg den siste perioden, og fått til svar at det er null.
Ingen bønder i Gudbrandsdalen planlegg å bygge om for lausdrift. I heile Innlandet er det ifylgje GD og Innovasjon Noreg berre fem søknader inne.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
