Ord om språk
«Prokrastinera er eit nyttig ord, sidan det viser til ei eiga form for utsetjing.»
Teikning: May Linn Clement
Å prokrastinera er å utsetja noko ein har planlagt å gjera, endå ein veit at det er dumt. Ein driv med utenleg utsetjing, rett og slett. Ordet har kome til oss gjennom engelsk frå latin procrastinare (av pro og crastinus ‘det som har med morgondagen å gjera’). Det er eit nyttig ord, sidan det viser til ei eiga form for utsetjing. Men lat oss ikkje gløyma dryga (norr. drygja, landsmål drygja)!
Dryging femner både utsetjing, uthaling og rein somling. Ei rad ordtak åtvarar mot slikt: «Lenge avdrygt vil lett vera avgløymt.» «Avdrygsla tek alt som ho får.» (Når noko ikkje vert gjort med det same, er det ikkje lett å få det gjort sidan.)
Det kan vera gode grunnar til at me dryger med svaret, dryger til kvelds (ventar, vert verande) før me fer vidare, eller lèt noko dryga ut. Dryging treng soleis ikkje vera dumt. Men om ein ligg under i ein fotballkamp og byrjar få det travelt, er det uuthaldeleg å sjå på at motspelarane dryger tida. Den som fordryger seg, dryger for lenge og vert (for) sein.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
