– Så kva med gleda, då, Christine?

– Kva meiner du? Gleda generelt? I ei gruppe? For eit enkeltindivid? For meg? Kan du anstrenge deg for å vere noko meir nøyaktig?

– Vi sit på Café Sorgenfri på Bryggetorget i Oslo. For sjølv om det, ifølge Christine, ikkje finst noko statistisk grunnlag for å tru at namnet på staden der ein sit, kjem til å påverke sinnsstemninga, kan ein jo aldri vite, ikkje sant?

– Jo, ein kan det, seier Christine.

– Kan kva då?

– Vite.

– Og du veit?

– Eg veit. Namnet har ikkje noko å seie.

Det er ikkje mange timane sidan Christine fekk beskjed om at ho ikkje lenger har tillit hjå finansministeren.

– Tillit er eit ganske morosamt ord, seier eg. – Same forlengs som baklengs.

– Men ikkje ovanfrå og ned, seier Christine.

– Palindrom, heiter det, seier eg.

– Eventuelt møte med Jensen, seier Christine.

– Vi drikk fort av glasa våre.

– Visste du at Siv betyr anten brud eller vennskap? spør eg.

Christine må le:

– Ikkje i mi verd.

– Og at det reint statistisk er 0,9 prosent sjanse, eller der omkring, for at ei jente blir kalla det i dag? seier eg.

– Noko lågare i min krins, seier Christine.

– Så kva med ein putekrig? spør eg.

Christine set eit veldig ikkje-inkluderande blikk i meg.

– Statistisk sett er det den aktiviteten som jamt over gir folk største glede, seier eg.

Christine seier ikkje noko.

– Eg trur det ligg ein interiørbutikk nedi vegen. Vi kan kjøpe eit par av dei lange hotellputene deira. Kva trur du?

– Eg trur ikkje det, seier Christine.

– Vi trengt sjølvsagt ikkje sitje i ei seng. Eg vil berre du skal bli glad.

– Trur ikkje det, repeterer Christine.

– Trur eller veit?

– Veit.

– Kva med ein jakttur, då? Jakt skårar også høgt, statistisk sett. Kven skulle tru, ikkje sant? Og eg har ein kompis som har ei god bikkje vi sikkert kan låne.

– Du vil eg skal dra på jakt med deg, medan resten av verda jaktar på meg?

– Er ikkje det poetisk?

– Er det? Har du skrive mange dikt om jakt?

– Eg må tenkje, seier eg, men eg må eigentleg ikkje det, eg veit svaret: – Nei, det har eg ikkje.

– Så reint statistisk sett er ikkje dikta dine særleg gode på å spreie glede.

– Det kjem vel an på, seier eg.

– Kva gjer ikkje det, seier Christine.

Så drikk vi frå glasa våre. Ein drikk som statistisk sett plar få folk i betre humør.

– Og du veit, byrjar eg, reint statistisk sett skårar også fritid særs høgt når det gjeld glede og trivsel. Så om ting ikkje skulle ordna seg, kan du jo trøyste deg med at du, igjen reint statistisk sett, går lysare tider i møte.

Så sit vi stille ei lita stund og ser ut vindauget. Klokka er ikkje mykje, men kvelden er alt på veg. Vinteren er komen.

Nils-Øivind Haagensen

Nils-Øivind Haagensen
er forfattar og forleggjar.