Gyv laus på tidsånda
Med albumet Voldelig lyd vil punkbandet Honning-barna skildre kaoset og forvirringa i samtida vår.
Trommeslagar Nils Jørgen Nilsen (t.v.) og vokalist og cellist Edvard Valberg i det plateaktuelle bandet Honningbarna.
Foto: Cornelius Poppe / NTB scanpix
MUSIKK
elovereide@gmail.com
Bandet frå Søgne vart raskt populære då dei entra den musikalske scena i Noreg i 2010. Med sitt røffe uttrykk, raske tempo og tekstar framførte på sørlandsdialekt vann Honningbarna både Spellemannprisen i rockeklassa og bandkonkurransen Zoom Urørt, så vel som publikums gunst. Låtar som «Fri Palestina», «Prinser av Sarajevo» og «Borgerskapets utakknemlige sønner» viser at Honningbarna er uredde og til tider radikale i stilen. I desember er bandet aktuelt med det sjette albumet sitt, Voldelig lyd. Ifølge vokalisten sjølv, Edvard Valberg, skil dette albumet seg mykje frå det førre.
– Goldenboy frå 2016 var meir intenst og frenetisk, mens vi prøvde ut andre ting på det nye albumet. No er det valdeleg lyd til ei valdeleg tid.
– Kva vil de formidle med plata?
– Vi vil formidle noko ærleg om korleis det er å leve i tida vi lever i. Trass i at stemninga i verda no er meir giftig, forvirrande, absurd og kald enn ho har vore på lenge, høyrest ho ikkje ut som det. Musikken rundt oss høyrest framand ut, og vi vil gjere noko anna enn det.
– Korleis har Honningbarna utvikla seg sidan 2010?
– Bandet starta ved at vi var ein gjeng 17-årige kompisar på musikklinja som begynte å spele i lag. Eg trur musikarar er meir ømfintlege for utvikling enn andre. Kvar gong ein musikar gir ut ei plate, er plata ein stor del av vedkommande, som ser på det som nyskaping og ei stor forandring, mens det knapt blir fanga opp av andre. Med andre ord er vi ikkje dei rette folka å spørje.
– Kva handlar punk om, meiner du?
– Å skape noko, ha det gøy, lage kaos og å gjere ting sjølv.
– Punk er jo tradisjonelt ein politisk og samfunnskritisk musikksjanger. Norske band som Skambankt og Sløtface tar opp ulike samfunnstema i tekstane. Kva linje legg Honningbarna seg på når det gjeld politiske bodskap, og kva saker engasjerer dykk?
– Sløtface og Skambankt snakkar politikk på veldig ulike måtar. Der Skambankt tar opp tema i retning av partipolitikk, snakkar Sløtface meir om store tankar rundt fridom og feminisme. Vi går heller ikkje inn i partipolitikk. For dersom partipolitikk kunne redda verda, hadde han gjort det for lenge sidan. Og med ein galen mann som leiar av den frie verda, har ikkje partipolitikken akkurat hatt eit kjempeår. Vi vil ta opp det som interesserer oss, nemleg kaos, fridom, tidsånda vår og stemningane rundt oss i ei modig, ny verd.
– Korleis går skriveprosessen føre seg?
– Vi har ein veldig kollektiv skriveprosess. Alt går gjennom alle, og vi lagar ting saman. Det kjennest rett.
– Kva betydning har heimstaden for Honningbarna, sidan de vel å synge på dialekt?
– Dersom Kristiansand hadde vore ein stad i Ringenes Herre-universet, hadde det vore Hobbitun, og vi er alle ganske hardbarka patriotar. Likevel er det eit mørke i Hobbitun som gjer at ungdommar knivstikk kvarandre, arrangerer slåstkampar i skulegarden og er meir destruktive enn andre stadar i landet. Det finst eit mørke i skuggen av korset der, og det er lett for meg å synge om. Vi er no i eksil i Oslo, fram til jul i alle fall.
– Korleis ser nyåret ut for Honningbarna?
– Strålande! Vi legg ut på turné i Noreg på omtrent tretti ulike datoar. Etter lang tid i studio og med plateslepp skal det bli fint å kome seg ut der ein opplever musikk, ikkje berre spelar han.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
MUSIKK
elovereide@gmail.com
Bandet frå Søgne vart raskt populære då dei entra den musikalske scena i Noreg i 2010. Med sitt røffe uttrykk, raske tempo og tekstar framførte på sørlandsdialekt vann Honningbarna både Spellemannprisen i rockeklassa og bandkonkurransen Zoom Urørt, så vel som publikums gunst. Låtar som «Fri Palestina», «Prinser av Sarajevo» og «Borgerskapets utakknemlige sønner» viser at Honningbarna er uredde og til tider radikale i stilen. I desember er bandet aktuelt med det sjette albumet sitt, Voldelig lyd. Ifølge vokalisten sjølv, Edvard Valberg, skil dette albumet seg mykje frå det førre.
– Goldenboy frå 2016 var meir intenst og frenetisk, mens vi prøvde ut andre ting på det nye albumet. No er det valdeleg lyd til ei valdeleg tid.
– Kva vil de formidle med plata?
– Vi vil formidle noko ærleg om korleis det er å leve i tida vi lever i. Trass i at stemninga i verda no er meir giftig, forvirrande, absurd og kald enn ho har vore på lenge, høyrest ho ikkje ut som det. Musikken rundt oss høyrest framand ut, og vi vil gjere noko anna enn det.
– Korleis har Honningbarna utvikla seg sidan 2010?
– Bandet starta ved at vi var ein gjeng 17-årige kompisar på musikklinja som begynte å spele i lag. Eg trur musikarar er meir ømfintlege for utvikling enn andre. Kvar gong ein musikar gir ut ei plate, er plata ein stor del av vedkommande, som ser på det som nyskaping og ei stor forandring, mens det knapt blir fanga opp av andre. Med andre ord er vi ikkje dei rette folka å spørje.
– Kva handlar punk om, meiner du?
– Å skape noko, ha det gøy, lage kaos og å gjere ting sjølv.
– Punk er jo tradisjonelt ein politisk og samfunnskritisk musikksjanger. Norske band som Skambankt og Sløtface tar opp ulike samfunnstema i tekstane. Kva linje legg Honningbarna seg på når det gjeld politiske bodskap, og kva saker engasjerer dykk?
– Sløtface og Skambankt snakkar politikk på veldig ulike måtar. Der Skambankt tar opp tema i retning av partipolitikk, snakkar Sløtface meir om store tankar rundt fridom og feminisme. Vi går heller ikkje inn i partipolitikk. For dersom partipolitikk kunne redda verda, hadde han gjort det for lenge sidan. Og med ein galen mann som leiar av den frie verda, har ikkje partipolitikken akkurat hatt eit kjempeår. Vi vil ta opp det som interesserer oss, nemleg kaos, fridom, tidsånda vår og stemningane rundt oss i ei modig, ny verd.
– Korleis går skriveprosessen føre seg?
– Vi har ein veldig kollektiv skriveprosess. Alt går gjennom alle, og vi lagar ting saman. Det kjennest rett.
– Kva betydning har heimstaden for Honningbarna, sidan de vel å synge på dialekt?
– Dersom Kristiansand hadde vore ein stad i Ringenes Herre-universet, hadde det vore Hobbitun, og vi er alle ganske hardbarka patriotar. Likevel er det eit mørke i Hobbitun som gjer at ungdommar knivstikk kvarandre, arrangerer slåstkampar i skulegarden og er meir destruktive enn andre stadar i landet. Det finst eit mørke i skuggen av korset der, og det er lett for meg å synge om. Vi er no i eksil i Oslo, fram til jul i alle fall.
– Korleis ser nyåret ut for Honningbarna?
– Strålande! Vi legg ut på turné i Noreg på omtrent tretti ulike datoar. Etter lang tid i studio og med plateslepp skal det bli fint å kome seg ut der ein opplever musikk, ikkje berre spelar han.
Fleire artiklar
Det kjæraste eg har? Min ser ikkje slik ut, men eg er ganske glad i han, ja.
Foto via Wikimedia Commons
Smørbutten min får du nok aldri
Ei flygande badstove skal få ny heim, sit det nokon inni alt?
Foto: Maren Bø
Badstovene tek av
Det er interessant korleis badstove inne kan vere så ut, mens badstove ute er så in.
Morgonfrisk fersking
«Ein kan kjenna seg frisk og sterk, vera åndsfrisk eller endåtil frisk som ein fisk, friskna til, verta frisk att frå sjukdomen og heilt friskmeld.»
150-årsjubilant: den austerrikske komponisten Arnold Schönberg (1874–1951).
Fredshymne
Kammerchor Stuttgart tolkar Schönbergs «illusjon for blandakor» truverdig.
Marianne Nielsen i hovudrolla som Winnie. Gerald Pettersen spelar Willie.
Foto: Sebastian Dalseide
Beckett-klassikar av godt merke
Glade dager byr på ein strålande skodespelarprestasjon av Marianne Nielsen.