ACTION

Regi: Jung Byung-gil

The Villainess

Med: Kim Ok-vin, Shin Ha-kyun, Sung Joon

Actionfilmar frå Sør-Korea har hatt stor suksess internasjonalt. Cannes plar presentere eit knippe slike, og i år var snakkisen The Villainess av Jung Byung-gil. Ikkje utan grunn. Uskuld og ultravaldeleg hemn heng saman i soga om Sook-hee (Kim), som er trena opp som drapsmaskin frå barndomen. No står ho i skuld til den sørkoreanske tryggleikstenesta. Spelet mellom staten og skurkane er eit skite samansurium stenka i blod. Helten må gå over mange lik for å bli fri.

Blodig tradisjon

Opningsscena i The Villainness er vill. Vi følgjer ein figur som skyt, stikk og slår ned ein skokk med folk i ein sabla fart. Alt skjer frå blikket til drapsmaskina. Ein har ikkje oversikt, men mann etter mann kjem mot ein i ei ferd frå rom til rom. Det er ei unik, heseblesande oppleving på sju minutt.

Blodspruten står stendig. Det gjev meining at andre har trekt parallellar til internasjonale storfilmar som Kill Bill og The Raid i tillegg til koreanske suksessar som Oldboy. Hemn står sentralt. Filmen er tungt lasta med tilbakeblikk der vi får forklart blodtørsten til Sook-hee. Ho vil hemne faren. Motivet er tradisjonelt, men figuren fascinerande. Overraskande vendingar høyrer med, men med komplisert rolleliste kan historia til tider vere vrien å følgje. Ein heng likevel med i sympati med Sook-hee.

Bra balanse

Actionsekvensane er mest sett i byrjinga og mot slutten. Midtpartiet er eit rolegare romantisk drama med dobbeltroller der det vonde vaker i bakgrunnen. Balansen mellom menneska det handlar om, og fråssinga i vold, er betre enn kva ein stundom ser i sjangeren. Kim Ok-vin i hovudrolla og Shin Ha-kyun er båe kjende frå populære filmar av landsmann Park Chan-wook. Spesielt Kim spelar godt utan store fakter i dramasekvensane. Musikken varierer frå keisam generisk pulserande rytme, for å lage spenning, til friske symbalar som hevar intensiteten sterkt i slagscenene.

Dei sentrale kampscenene er visuelt imponerande og heidundrande hektiske. Valdsmaskina Sook-hee strør kroppar rundt seg. Kontrastane er sterke mellom lys og mørke. Eit bilete av ei brur som snikskyttar lèt seg selje. Tilhengjarar av sørkoreansk slåsting spesielt og asiatisk actionfilm generelt vil fryde seg. Eg hang godt med utan å sjå på klokka i ein veldig lang film med eit vell av vald. Det er ikkje verst.

Håkon Tveit

Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.