Med rett til å Bonda
Trass i at eg får action-overload, så held James Bond mål.
James Bond (Daniel Craig) og Nomi (Lashana Lynch) arbeider saman i den ferske Bond-filmen.
Foto: Nicole Dove / Metro Goldwyn Mayer Pictures
Action
Regi: Cary Joji
Fukunaga
No Time to Die
Med: Daniel Craig, Lea
Seydoux, Lashana Lynch, Rami Malek
Kinofilm
James Bond (Craig) har prøvd å trekka seg over mange år no, etter at nok ei kvinne i hans liv (Seydoux) har vist seg å ikkje vera til å lita på. Men kva kan han gjera når det stadig kjem tidenes verste slemmingar (Malek) som trugar verdas eksistens?
Det er noko herleg nostal-
gisk dei sekunda James Bond går i profil over lerretet, snur seg og skyt mot publikum. Det renn ikkje lenger blod nedover, men slapp av – det skal renna plenty blod utover i No Time to Die. Det vil seia, til å vera så mykje skyting og plaffing og bomber og granatar, så er det på sedvanleg, familievenleg Bond-vis lite grafisk splætt og sprut.
Duppeglipp
Det underlege med slike filmar (og kanskje fordi han varar nesten tre timar) er at eg duppar av når det blir for mykje action. Det same skjedde under Tenet. Det er som om hjernen min vert overbelasta, eg glepp med auga og går kan hende glipp av enkelte sekvensar. Eg kan rett og slett ikkje skulda regissør Cary Joji Fukunaga for dette, eg trur eg må sjå det som eit slags action-kvalitetsteikn. Eventuelt at eg og mister Bond ikkje er heilt skapte for kvarandre. Eg kan ikkje hugsa om eg sovna under Spectre (2015), men då var eg jo berre ein ungdom på 38.
Postkort frå Noreg
For å feia all tvil til side – det er faktisk mykje god og spennande handling i No Time to Die. Og det kunne i grunnen ikkje vore delt opp i to filmar. Kunne det vore kutta ned? Sjølvsagt, det er som sagt nesten tre timar film her, men det heng godt saman og gjev rom for å bli kjend med rollefigurane.
Og så er det vakkert – både filmatisk og med tanke på val av innspelingsstad. Artig at dei får Atlanterhavsvegen til å sjå ut som han svingar seg uendeleg utover den faktiske svingen, akkurat som på postkort. Endå artigare er kanskje Fantorangens cameo-rolle.
Ikkje sidan a-ha hadde den fabelaktige «The Living Daylights» til I skuddlinjen (1987), har Noreg vore så tydeleg representert i Bond-universet. Det er ikkje fleire Ian Fleming-originalar å filmatisera, men så lenge nokon er villige til å dikta vidare, så skal det nok blir råd med nye 007-arar. Kanskje me såg den neste i No Time to Die? Det hadde vore ei gledeleg overrasking.
Brit Aksnes
Brit Aksnes er frilans kulturarbeidar og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Action
Regi: Cary Joji
Fukunaga
No Time to Die
Med: Daniel Craig, Lea
Seydoux, Lashana Lynch, Rami Malek
Kinofilm
James Bond (Craig) har prøvd å trekka seg over mange år no, etter at nok ei kvinne i hans liv (Seydoux) har vist seg å ikkje vera til å lita på. Men kva kan han gjera når det stadig kjem tidenes verste slemmingar (Malek) som trugar verdas eksistens?
Det er noko herleg nostal-
gisk dei sekunda James Bond går i profil over lerretet, snur seg og skyt mot publikum. Det renn ikkje lenger blod nedover, men slapp av – det skal renna plenty blod utover i No Time to Die. Det vil seia, til å vera så mykje skyting og plaffing og bomber og granatar, så er det på sedvanleg, familievenleg Bond-vis lite grafisk splætt og sprut.
Duppeglipp
Det underlege med slike filmar (og kanskje fordi han varar nesten tre timar) er at eg duppar av når det blir for mykje action. Det same skjedde under Tenet. Det er som om hjernen min vert overbelasta, eg glepp med auga og går kan hende glipp av enkelte sekvensar. Eg kan rett og slett ikkje skulda regissør Cary Joji Fukunaga for dette, eg trur eg må sjå det som eit slags action-kvalitetsteikn. Eventuelt at eg og mister Bond ikkje er heilt skapte for kvarandre. Eg kan ikkje hugsa om eg sovna under Spectre (2015), men då var eg jo berre ein ungdom på 38.
Postkort frå Noreg
For å feia all tvil til side – det er faktisk mykje god og spennande handling i No Time to Die. Og det kunne i grunnen ikkje vore delt opp i to filmar. Kunne det vore kutta ned? Sjølvsagt, det er som sagt nesten tre timar film her, men det heng godt saman og gjev rom for å bli kjend med rollefigurane.
Og så er det vakkert – både filmatisk og med tanke på val av innspelingsstad. Artig at dei får Atlanterhavsvegen til å sjå ut som han svingar seg uendeleg utover den faktiske svingen, akkurat som på postkort. Endå artigare er kanskje Fantorangens cameo-rolle.
Ikkje sidan a-ha hadde den fabelaktige «The Living Daylights» til I skuddlinjen (1987), har Noreg vore så tydeleg representert i Bond-universet. Det er ikkje fleire Ian Fleming-originalar å filmatisera, men så lenge nokon er villige til å dikta vidare, så skal det nok blir råd med nye 007-arar. Kanskje me såg den neste i No Time to Die? Det hadde vore ei gledeleg overrasking.
Brit Aksnes
Brit Aksnes er frilans kulturarbeidar og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Det er faktisk mykje god og spennande handling i No Time to Die.
Fleire artiklar
Foto via Wikipedia Commons
«Ørjasæter var fyrst god ven med diktarbroren sin frå Gudbrandsdalen, men så fekk han høyre ting om Aukrust som skar han 'gjenom hjarte som eit tvieggja sverd'.»
Han heitte John Guillot, men skifta namn til Johnnie Allan og blei pub-rockar.
Arkivet: For tida framstår ikkje USA som det lova landet, men hausten for 50 år sidan var Elvis Presley på hitlistene i USA og England med «Promised Land»
Mogleg trasé for jarnbane mellom Narvik eller Bjørnfjell til Tromsø.
«Tanken om å realisera tog til Tromsø gjennom Sverige er på ingen måte ny.»
Daniel Sommer, Johannes Lundberg og Arve Henriksen.
Foto: Kristin Lidell
Fint nordisk samarbeid
Her er det ikkje spor av langhalm.
Polakkane er skumle bridgespelarar. Her frå avslutningsseremonien under World Bridge Games i Buenos Aires nyleg.
Foto: Poli Zolto / World Bridge Federation
Dąbrowskis masurka
For to veker sidan vann Polen gull i det som uformelt blir kalla bridgens olympiade, i Buenos Aires.
Papiravisa