Filmfjes

I aldeles ufatteleg bra timing kjem filmen Battle of the Sexes på kino om eit par veker. Just når media slår opp dei store lønsforskjellane for norske kvinnelege idrettsutøvarar samanlikna med menn, dukkar Emma Stone opp på lerretet og slår eit slag tennis for same kampen. I rolla som Billie Jean King, tennisstjerna som skulle endra synet på kvinneidrett i 1973, viser ho at kampen akkurat var starta og at han utruleg nok utspeler seg enno. Filmen er ein sigersfilm og ein gledesspreiar, og han gjev håp om at også eit av verdas mest likestilte land får augo opp 45 år seinare.

B.A.

Sjå på nett no:

(NRK) Det er den tida på året igjen, då me skal hugsa på kor sekulær og fin jula er. Denne gongen har Hovedscenen på NRK gjort jobben ved å senda programmet Drømmen om en jødisk jul. For sjølv om jødane tradisjonelt sett ikkje feirar jul, kjem stort sett alle dei store, amerikanske juleschlägerane frå jødiske komponistar: «White Christmas», «Rudolf er rød på nesen», «Chestnuts roasting on an open fire». Det er berre å fyra opp menoraen og la hanukkastemninga siga inn, folkens!

B.A.

Tre på topp

Boka betre enn filmen? Eller omvendt? Det kom iallfall ut heile 25 filmar baserte på bøker i 2017. Ikkje alle har eller får premiere her til lands, og ingen av dei kjem med på oppsummeringa over årets beste filmar, men desse tre var anstendige nok:

The Sense of an Ending skriven av Julian Barnes. Barnes fekk Booker-prisen for boka, noko som alltid gjer filmstudioa varme i kinna.

It skriven av Stephen King. Bøkene til skrekkmeisteren har bidrege til tallause filmar og tallause redde kinogjengarar og videosjåarar.

Hidden Figures skriven av Margot Lee Shetterly. Historia i seg sjølv er langt meir interessant enn filmen, og nett den er god grunn til å sjå filmen.

B.A.