Beatles-industrien jobbar på, og turen er komen til å røske tak i innhaldet på heilt fabelaktige Revolver (1966), som ein med gode grunnar kan hevde er ei før-og-etter-utgiving i katalogen til bandet. Her såg ein tydelege teikn på den eksperimenterande, kreative leiken med ord, instrument og lyd som skulle verte så viktig på platene som følgde, og ein møtte eit Beatles som stod på terskelen til noko nytt.

Den nye utgåva er miksa og optimalisert på beste vis, slik Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band (1967) vart det for fem år sidan, The White Album (1968) for fire år sidan, Abbey Road (1969) for tre år sidan, og Let It Be (1970) i fjor. I hovudsetet bak arbeidet finst produsent Giles Martin, sonen til den legendariske Beatles-produsenten George Martin (1926–2016).

For dei av oss som klarer oss heilt fint med lyden som alt finst på tidlegare utgåver, er det også interessante ting å hente i desse nye konfigurasjonane av Revolver. Ei lita bok inneheld nye tekstar av Paul McCartney og Giles Martin og – kanskje endå meir pirrande – eit essay av Questlove. Spor-for-spor-merknader er skrivne av Beatles-hovudet Kevin Howlett. Det finst også mykje snadder frå arkivet på sidene i heftet, som handskrivne tekstar og slikt.

Desse folka er saktens gode på å gi ut same plata igjen og igjen.

Øyvind Vågnes