Platt Paddington
Action og drama skuggar for skjemt i ordinær oppfølgar.
Bjørnen Paddington hamnar i fengsel på feil vilkår.
Foto: SF Studios
FAMILIEFILM/KOMEDIE
Regi: Paul King
Paddington 2
Med: Hugh Grant, Hugh Bonneville, Sally Hawkins
Paddington frå 2014 var vittig, søt og sjarmerande. Filmen gav meirsmak. No er den folkekjære bjørnen trygt plassert hjå familien Brown i London. Han slit for å tene pengar til ei flott bok om London til tante Lucy, men boka har ein løyndom. Når den sjølviske skodespelarnaboen (Grant) stel boka, er det den hårete venen vår som hamnar i fengsel.
Stjernetolking
Ein heil hurv høgt akta skodespelarar er i sving. Ringrevar som Brendan Gleeson, Julie Waters og Jim Broadbent borgar for kvalitet. At filmen har norske stemmer, så dei minste forstår kva som blir sagt, er av det gode, men det er litt synd ikkje å få høyre stemmene til stjernene. Dubbarane slit med å halde på sjarmen i stemma til folk som Gleeson og Sally Hawkins. Mykje av humoren som slo an i førre film, stør seg på språkleg finesse som ofte forsvinn i omsetjinga.
Lite lått
Bjørnen er bygd på god grafikk og har ein festleg framtoning. Stundom slår slapsticken til. Språkleiken som gav den geniale rulletrappscena i førre film, er det mindre av. Søtlåte drama og halsbrekkande action tar for stor plass. Difor blir Paddington 2 meir ei middels samlebandsoppleving. Filmen minner meir om teiknefilmserien frå seint åttital enn den første varianten for fjernsyn på syttitalet. Diverre når ikkje denne oppfølgjaren opp til standarden frå 2014, korkje i sjarm eller humor.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
FAMILIEFILM/KOMEDIE
Regi: Paul King
Paddington 2
Med: Hugh Grant, Hugh Bonneville, Sally Hawkins
Paddington frå 2014 var vittig, søt og sjarmerande. Filmen gav meirsmak. No er den folkekjære bjørnen trygt plassert hjå familien Brown i London. Han slit for å tene pengar til ei flott bok om London til tante Lucy, men boka har ein løyndom. Når den sjølviske skodespelarnaboen (Grant) stel boka, er det den hårete venen vår som hamnar i fengsel.
Stjernetolking
Ein heil hurv høgt akta skodespelarar er i sving. Ringrevar som Brendan Gleeson, Julie Waters og Jim Broadbent borgar for kvalitet. At filmen har norske stemmer, så dei minste forstår kva som blir sagt, er av det gode, men det er litt synd ikkje å få høyre stemmene til stjernene. Dubbarane slit med å halde på sjarmen i stemma til folk som Gleeson og Sally Hawkins. Mykje av humoren som slo an i førre film, stør seg på språkleg finesse som ofte forsvinn i omsetjinga.
Lite lått
Bjørnen er bygd på god grafikk og har ein festleg framtoning. Stundom slår slapsticken til. Språkleiken som gav den geniale rulletrappscena i førre film, er det mindre av. Søtlåte drama og halsbrekkande action tar for stor plass. Difor blir Paddington 2 meir ei middels samlebandsoppleving. Filmen minner meir om teiknefilmserien frå seint åttital enn den første varianten for fjernsyn på syttitalet. Diverre når ikkje denne oppfølgjaren opp til standarden frå 2014, korkje i sjarm eller humor.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Paddington 2 blir meir ei middels samlebandsoppleving.
Fleire artiklar
Det kjæraste eg har? Min ser ikkje slik ut, men eg er ganske glad i han, ja.
Foto via Wikimedia Commons
Smørbutten min får du nok aldri
Ei flygande badstove skal få ny heim, sit det nokon inni alt?
Foto: Maren Bø
Badstovene tek av
Det er interessant korleis badstove inne kan vere så ut, mens badstove ute er så in.
Morgonfrisk fersking
«Ein kan kjenna seg frisk og sterk, vera åndsfrisk eller endåtil frisk som ein fisk, friskna til, verta frisk att frå sjukdomen og heilt friskmeld.»
150-årsjubilant: den austerrikske komponisten Arnold Schönberg (1874–1951).
Fredshymne
Kammerchor Stuttgart tolkar Schönbergs «illusjon for blandakor» truverdig.
Marianne Nielsen i hovudrolla som Winnie. Gerald Pettersen spelar Willie.
Foto: Sebastian Dalseide
Beckett-klassikar av godt merke
Glade dager byr på ein strålande skodespelarprestasjon av Marianne Nielsen.