Vennskapens pris
Filmen om store franske kunstnarar man glar motet til meistrane.
Cézanne (Galienne) og Zola (Canet) med vener, klare for ein dag ute i Provence.
Foto: Luc Roux / Another World Entertainment Norway AS
BIOGRAFI/DRAMA
Regi: Danièle
Thompson
Cezanne & Zola (orig. tittel: Cézanne et moi)
Med: Guillaume Canet, Guillaume Gallienne
Vennskapen mellom målaren Paul Cézanne (Gallienne) og forfattaren Émile Zola (Canet) byrja i barndomen. Cezanne & Zola skildrar opp- og nedturar for kameratskapen og kunsten deira i tidssprang fram og tilbake med konvensjonelt narrativ.
Typegalleri
Kunstnarsjela Cézanne er skildra som særs eksentrisk og trøblete. Han var bindeleddet mellom impresjonismen og typar som Picasso og Matisse. Dei kalla han båe for far, reint kunsthistorisk. Samtida var ikkje samd. Figuren får form som arketypen av ein plaga, misforstått kunstnar som legg seg ut med alt og alle. Naturalismens nestor Zola slo seg på si side opp som kioskveltar og gjekk frå fattigdom til herskapshus. Historia deira vekslar mellom Aix i måleriske Provence og Parisarsalongen.
Det skortar ikkje på gnissingar og rop. Den tilknappa konservative eliten skuldar den unge vinen for å vere vulgær. På privaten er det heilt rett. Når dei samlar store namn av typen Guy de Maupassant til middag, kappast karane om å lire av seg sjåvinistiske skrøner. Cézanne er i særklasse, og det er høgst forståeleg at Zola distanserer seg frå våpendragaren sin. Ein sårar, som Mills-brørne song, alltid dei ein elskar. Når Zola skreiv om kunstsirklar i staden for kolgruver, reagerte Cézanne som ein gjennomsnittleg debattant om norsk røyndomslitteratur. Vennskap og vondskap er grannar.
Trygt og traust
Som kunstnarportrett av profilerte pionerar følgjer dette kostymedramaet alle skuleeksempel. Cezanne & Zola står for noko heilt anna enn nybrottsarbeidet figurane representerer. Det er ikkje noko å seie på kvaliteten til filmelementa, men ingen krumspring utfordrar malen. Regissør Danièle Thompson har valt ein trygg veg. I 2017 lèt ingen seg provosere av dei frilynte og framsynte franske føregangsmennene. Diverre ryk sjansen til å halde den nyskapande ånda deira i live med eit friskare filmatisk uttrykk. Cezanne & Zola blir berre ein standard historietime om eit tema med langt større potensial.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
BIOGRAFI/DRAMA
Regi: Danièle
Thompson
Cezanne & Zola (orig. tittel: Cézanne et moi)
Med: Guillaume Canet, Guillaume Gallienne
Vennskapen mellom målaren Paul Cézanne (Gallienne) og forfattaren Émile Zola (Canet) byrja i barndomen. Cezanne & Zola skildrar opp- og nedturar for kameratskapen og kunsten deira i tidssprang fram og tilbake med konvensjonelt narrativ.
Typegalleri
Kunstnarsjela Cézanne er skildra som særs eksentrisk og trøblete. Han var bindeleddet mellom impresjonismen og typar som Picasso og Matisse. Dei kalla han båe for far, reint kunsthistorisk. Samtida var ikkje samd. Figuren får form som arketypen av ein plaga, misforstått kunstnar som legg seg ut med alt og alle. Naturalismens nestor Zola slo seg på si side opp som kioskveltar og gjekk frå fattigdom til herskapshus. Historia deira vekslar mellom Aix i måleriske Provence og Parisarsalongen.
Det skortar ikkje på gnissingar og rop. Den tilknappa konservative eliten skuldar den unge vinen for å vere vulgær. På privaten er det heilt rett. Når dei samlar store namn av typen Guy de Maupassant til middag, kappast karane om å lire av seg sjåvinistiske skrøner. Cézanne er i særklasse, og det er høgst forståeleg at Zola distanserer seg frå våpendragaren sin. Ein sårar, som Mills-brørne song, alltid dei ein elskar. Når Zola skreiv om kunstsirklar i staden for kolgruver, reagerte Cézanne som ein gjennomsnittleg debattant om norsk røyndomslitteratur. Vennskap og vondskap er grannar.
Trygt og traust
Som kunstnarportrett av profilerte pionerar følgjer dette kostymedramaet alle skuleeksempel. Cezanne & Zola står for noko heilt anna enn nybrottsarbeidet figurane representerer. Det er ikkje noko å seie på kvaliteten til filmelementa, men ingen krumspring utfordrar malen. Regissør Danièle Thompson har valt ein trygg veg. I 2017 lèt ingen seg provosere av dei frilynte og framsynte franske føregangsmennene. Diverre ryk sjansen til å halde den nyskapande ånda deira i live med eit friskare filmatisk uttrykk. Cezanne & Zola blir berre ein standard historietime om eit tema med langt større potensial.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Cezanne & Zola står for noko heilt anna enn nybrottsarbeidet figurane representerer.
Fleire artiklar
Teikning: May Linn Clement
Krigen er ei ufatteleg ulukke for Ukraina. Men også for Russland er det som skjer, ein katastrofe.
Tusen dagar med russisk katastrofe
Jens Stoltenberg gjekk av som generalsekretær i Nato 1. oktober. No skal han leie styringsgruppa for Bilderberg-møta.
Foto: Thomas Fure / NTB
Mingleklubben for makt og pengar
Jens Stoltenberg blir partyfiksar for Bilderberg-møta, ein institusjon meir i utakt med samtida enn nokon gong.
KrF-leiar Dag Inge Ulstein får ikkje Stortinget med seg på å endre retningslinjene for kjønnsundervisning i skulen.
Thomas Fure / NTB
Utfordrar kjønnsundervisninga
Norske skulebøker kan gjere elevar usikre på kva kjønn dei har, meiner KrF-leiar Dag Inge Ulstein.
Taiwanarar feirar nasjonaldagen 10. oktober framfor presidentbygget i Taipei.
Foto: Chiang Ying-ying / AP / NTB
Illusjonen om «eitt Kina»
Kina gjer krav på Taiwan, og Noreg anerkjenner ikkje Taiwan som sjølvstendig stat. Men kor sterkt står argumenta for at Taiwan er ein del av Kina?
Den rumenske forfattaren Mircea Cartarescu har skrive både skjønnlitteratur, lyrikk og litterære essay.
Foto: Solum Bokvennen
Papiravisa