Ikkje stol på dei som hjarta ditt ikkje slappar av med, for hjartet kan sjå klarare enn auga.

Alle kjenner ueigennytta, men somme ofrar seg for deg, medan andre ofrar deg for dei.

Du er ikkje berre ansvarleg for det du har sagt, men for det du ikkje sa då det var naudsynt å seia noko.

Ikkje døm ein person ut frå fortida hans. Fortida til diamanten var kol.

Når du finn venleiken i hjarta ditt, vil du finna han i alle hjarta.

Dyret vert farleg når det er svolte. Mennesket vert farleg når det er mett.

Det einaste handikappet som finst er hjernar som har gått i stå.

Livet er kortare om du er saman med menneske som du må legitimere handlingane dine for heile tida.

Du lever inne i meg. Eg lever inne i deg. Du veit det. Eg veit det.

Eg leitar i deg etter deg. Du leitar i meg etter ein annan.

Det finst mange som er døde, men orda deira er ikkje døde.

Opplysing er nok for å jage bort alle dei som elskar mørkret, slik ljoset jagar bort flaggermusene.

Planta har ingen hjerne, men om du dekkjer ho med ei boks med eit hol i eit hjørne, finn ho holet og går ut av boksen mot ljoset.

Vi har hjernar, men kvifor følgjer vi ikkje ljoset?

Eg kan ikkje ta att mot personar som sårar meg med ord. Eg kan ikkje symja i søla.

Den døra som vert stengd i andletet ditt med vilje, ikkje bank på ho ein gong til.

Gud har enno ikkje skapt eit menneske som ikkje gjer feil.

Om du mislukkast, bør du berre endra framgangsmåten din, ikkje prinsippa, for trea endrar blada, ikkje røtene.

Walid al-Kubaisi

Walid al-Kubaisi er forfattar og fast skribent i Dag og Tid.