Prøvde du nokon gong Subbuteo? Bordfotballspelet som i Noreg var størst på slutten av 1980-talet, der spelarane var bitte små vippemenn som skulle knipsast mot ballen. Banen dekte gjerne halve kjellarstova og var laga av ei treplate med grøn påspikra duk. Estetisk fint og såpass dyrt at bror min måtte spleise med naboane då han gjekk til innkjøp.

Ein god Subbuteo-spelar måtte å ha god finmotorikk, vere analytisk og heile tida lukte neste trekk. Knipsa ein feil, slik at spelaren ikkje trefte ballen, så var trekket over, og det var motstandaren sin tur.

Ein meir kjend variant av bordfotball er fotballspelet til Stiga. Her heng spelarane i alle fall fast i brettet, og tempoet er høgare. Spesialtrekket mitt sit enno i fingrane. Ballen opp til vingen, 45 grader ut i feltet og i målet med han. Stiga-spelet var lett å bli engasjert i, men det var fyrst då TV-spela sette fart, ein verkeleg blei hekta.

Sensible Soccer på Amiga som blei lansert i 1992, var eit av dei første, og kjensleg fotball var akkurat det det var. For å halde på ballen måtte du ha speleerfaring og helst velje eit lag med tekniske kvalitetar. Lazio var ein favoritt. Ballen sat som lim i føtene på Gazza.

Så gjekk det slag i slag. Den eine nye Fifa-versjonen etter den andre, no med så god oppløysing at ein kan bli i tvil om det faktisk er ekte fotball ein ser på. Dei største endringane frå Subbuteo til Fifa er likevel som med det meste anna: Alt går fortare no. Truleg var det også tempoet som var grunnen til at Subbuteo-oppmøtet i kjellarstova etter kvart vart skralt.

Maren Bø

Maren Bø er idrettspedagog og frilansskribent.