Eit lite spørsmål i tida

Kvifor er det ikkje så mykje snakk om Rachel Nordtømme lenger?

Ferdig i Tyskland – no trenar Hovland med Sogndal (NRK)

Jo, det stemmer, men eg vil skynde meg og melde at det er snakk om ei midlertidig ordning, og at eg strengt tatt kjenner meg litt for gammal til å spele toppfotball. Men på den andre sida er det litt vanskeleg å leggje ballen heilt død.

Språkspalte

«Ja, du er no knuppen på dassloket», var eit uttrykk som blei etter måten mykje brukt i min oppvekst. I positiv forstand. Men når eg tenkjer meg grundig om, er det no lenge sidan eg har høyrt det. Er det nokon av dykk der ute som framleis bruker det? I så fall kan de melde frå til meg, gjerne på eit postkort, og med det vil de gjere ein gammal stabeis ei glede.

Sommardikt

Det er rart med det, dikt har no framleis ein slags funksjon. Dei kan setje mot i folk (ja, sjølv folk ein ikkje ville tru det om), og dei kan ikkje minst forsterke stemningar ein alt er i, eller har tenkt å komme i. Slik er det med sommardikta også. Dei får ein i sommarstemning. Så la meg då avslutte med dette vesle diktet av Adrian Henri frå Liverpool (1932–2000):

EG ELSKAR DEG

i den midnattstimen

då alle klokkene stoppa

og det var midtsommar

for alltid

PS. Og dersom nokon lurer på kva som er mi favorittsommarbok, ved sida av Sommarboken til Tove Jansson, så er det «Dandelion Wine av Ray Bradbury. I tillegg til alt av P.G. Wodehouse.