Her ein kveld, då ein unge overtalte meg til å bli med ut på skøytebana, berre for at eg skulle sjå han suse rundt mens eg vingla etter på eit par gamle, rustne greier, med ein litt for liten hjelm pressa ned over skallen, såg eg at nokon hadde skrive fire bokstavar med faklar i bakken rett bortanfor bana. (Ja, eg tok ei rekke bilete, slik at eg kan bevise at eg snakka sant i tilfelle publikasjonen var historisk og sosialantropologisk banebrytande; det beste av dei elendige bileta kan du sjå nedanfor.)

Sidan det tok tid å stavre seg bort til undersida av orda i den glatte bakken, fordi eg gjekk på skøyter utan å kunne gå på skøyter, hadde fleire faklar i dei to siste bokstavane brunne ut då eg kom fram, ser du kanskje, men det var ingen tvil om at det som stod skrive, var «SI JA».

Snakk om neglebitande gåte.

Men til slutt, nærmare midnatt, konkluderte eg med tre alternative løysingar:

1) Ein (bokmåls)person frir til ein annan, og den som blir fridd til, sit i eit av toga – flytog, NSB-tog eller godstog – som susar forbi like nedanfor i bakken, der «SI JA» lyser mot vedkommande som ei sol i svartaste helvete.

(Herregud, bokstaveleg talt, sidan ei kyrkje tronar bak orda, kor romantisk.)

2) Ein person frir til kjærasten sin ein stad oppi åsen på andre sida av dalen, og ber kjærasten gå til vindauget, ta kikkerten og sjå ned på kyrkja. «Herregud», bryt kjærasten ut idet ho ser «SI JA».

(Kva ho svarer, veit berre dei to, men vi får tru ho svarer fornuftig.)

3) Ein person tar kjærasten med opp i luftballong, helikopter eller fly, eventuelt hengglidar eller UFO, og i det same orda «Vil du gifte deg med meg?» blir uttalte, må kjærasten kikke ned på landjorda, der det altså står «SI JA».

«Ja», jublar ho, viss ho ikkje seier nei.

Og så kyssar dei kvarandre.

Viss ikkje det blir slutt mellom dei der og då. Gud veit.

Alternativt svar

Det er klart det finst andre moglege svar på «SI JA»-gåta. Det kan for eksempel hende nokon har lese ei gammal avis der det står om EU-medlemsskap, OL i Oslo eller sidemålskarakterar i skulen. Kanskje einkvan har skrive «SI JA» fordi hen – ja, det kan òg hende det handlar om kjønn, kyrkjelege vigslar og slikt noko – er lei av at folk seier nei til alt mogleg. Ungane mine, for eksempel, er leie av at eg seier nei når dei ber om ny telefon eller barnepils (brus) til middag. Ja, det skulle ikkje forundre meg om det er dei som har skrive «SI JA», berre for å plage meg, og at det var derfor eg måtte bli med ut og stå på skøyter, og eg sa ja til å gå ut i kulda fordi eg har som nyttårsforsett å mosjonere meir, ikkje berre sitte og ete bollar og sjå på sjølvportrett av folk som går på ski og smiler muskuløst over heile fjeset – retusjert er det òg, smilet, og sola skin.

At eg ikkje skjønte det!

Skitungar!