Innsidemannens kjøkken

Denne gongen: forloren hare

Ja, de matglade lesarar der ute, det er vel på tide med ei lita matoppskrift igjen. Og denne gongen er det forloren hare som gjeld.

Forloren hare er på mange måtar i slekt med forloren skjelpadde, berre at ein bruker hare i staden for skjelpadde. Framgangsmåten elles er ganske lik.

Fang ein hare, middels stor. (Haren er både sky og skvetten, så du må rekne med å liggje på lur ei veke eller to før han dukkar opp. Det kan lønne seg å ha med ein termos med kaffi og ein matpakke.)

Skyt haren, men vent med å trekke av til du ser det kvite i auga på han.

Sett på litt musikk og flå haren. Ta vare på labbane, dei bringar lykke. Øyra kan du sikkert også bruke til eitt eller anna, særleg dersom du skal arrangere barneselskap.

Hiv ein pakke smør i ei gryte og fres ein god del opphakka løk og fersk chili.

Sleng haren i gryta og set på lok.

Ta av loket igjen (bruk gjerne ein gryteklut) og hell oppi ein liter hønsebuljong.

La haren koke nokre timar, mens du gjer andre ting. (Til dømes sjå ein Poirot-episode for 15. gong.)

Drikk litt brennevin, men hugs å setje mobilen på vekking.

Når du har ei kjensle av at haren snart er ferdigkokt, set du på poteter og tar deg ein klunk brennevin.

Smak til med salt og peppar.

Server haren mens han er nokolunde varm, med tyttebær, ein finsleg saus og rikeleg brennevin til.

Kvifor retten blir kalla forloren hare og ikkje berre hare er det vel ingen som veit i dag. Og same kan det eigentleg vere.