– Dersom du tek føre deg dei 655 medlemene i DnF, vil du heilt sikkert finne representantar for både det du omtalar som klassisk skrivestil og eksperimentell profil og ei god blanding av begge delar, og også heilt andre skrivestilar og sjangrar, seier leiaren for DnF, Heidi Marie Kriznik

– Men diktarane eg har tala med, opplevde nettopp at den litterære stilen deira ikkje fann forståing hjå Det litterære rådet.

– Eg kan ikkje uttale meg om søknadene til einskildpersonar. Fleirtalet av medlemene i DnF har avgjort dei medlemskriteria vi har i dag på årsmøtet, seinast i 2014. Ein kan velja å sjå medlemskriteria som strenge eller ikkje strenge, men ein må hugse på at DnF er ein kunstnarorganisasjon i tillegg til å vera ei fagforeining. Til liks med andre kunstnarorganisasjonar har vi difor medlemskriterium. Der andre organisasjonar kan lene seg på meir formelle krav som utdanning og verk oppførte på scene, eller verk stilte ut i kjende galleri eller innkjøpte offentleg, må vi vurdere skjønnlitteraturen, språket, som er faget vårt.

– Tek DnF høgd for at kvalitetsomgrepet endrar seg?

– Vurdering av kvalitet skjer i prosess og kontekstuelt. I 2014 vart medlemskriteria mjuka opp til at ei av to bøker skal ha litterær kvalitet, og ikkje to bøker som før. Dessutan tek DnF jamleg diskusjonen om medlemskriteria våre, uavhengig av det offentlege ordskiftet. Men det eg tykkjer er påfallande i vår tid, det er at kvalitet, i endå større grad enn tidlegare, har vorte vanskeleg å tala om. Det er noko i tidsånda. Men kvalitet er likevel eit omgrep vi alle rettar oss etter. Når vi går i teateret eller bestiller ei teneste, forventar vi kvalitet. Kunsten og kulturen må vera uavhengige og ikkje berre tilfredsstille dei rådande trendane. I feltet vårt bør heller ikkje marknaden vega så tungt.