Hosten
Den fyrste og siste boka om Salomon Flohr.
Ingen av borna visste kvar han budde, om han hadde nokon plass å bu, eller om han hadde familie. I Noreg har vi framleis nokre få slike, i Sovjet var han ein av mange tusen etter krigen. Sjakklæraren Roman Stepanovitsj Pljusjnin var ein god amatør.
Ei av dei fyrste store hendingane i den nye sovjetiske sjakken var duellen i 1933 mellom den unge sovjetiske stjerna Mikhail Botvinnik og den nye tsjekkiske verdsklassespelaren Salomon Flohr. To år seinare kom den store turneringa i Moskva med verdsmeistrane Lasker og Capablanca – og den nye vinen med Botvinnik og Flohr.
Pljusjnin fekk alltid god kontakt med borna når han fortalde om den gongen han var tilskodar under turneringa i 1935. Læraren hadde sjølv sett Lasker og Capablanca! «Vi fekk ikkje anda når han kom med desse historiene», skriv Vladimir Mosjtsjenko 70 år seinare. Pljusjnin hadde ei rykking i høgre kinn og hosta ganske ofte, men borna likte mannen og gav han kjærlege kallenamn. Då ein gut etter ei hostekule sa lågt og ertande at «Pljukha» hadde tuberkulose, tok dei andre borna læraren i forsvar.
Ein gong i 1945 spela læraren simultant mot alle borna. Han tapte eitt parti, mot vesle Vladimir. «Du har god intuisjon og fantasi, gut, lat oss spela eit parti éin mot éin.» Vladimir vart nervøs og tapte snøgt. «Du må læra deg sjakknotasjonen og studera partia til meistrane», sa læraren og hosta diskré i handa. «Du skal få ei gåve neste gong.»
Gåva var ei bok med partia til Botvinnik og Flohr frå 1933. «Dette er alt eg har, eg skulle gjerne ha gjeve deg turneringsboka frå 1935 òg, men den må du finna ein annan plass.» Røysta til læraren var hås, men Vladimir var over seg av lukke: «Ei sjakkbok! Botvinnik og Flohr!» Ein månad seinare døydde Pljusjnin.
Vladimir Mosjtsjenko vart forfattar og poet, men òg ein god ven med den 25 år eldre Flohr. Stormeisteren hadde eit dramatisk liv på flukt frå pogromar i Ukraina til Tsjekkoslovakia i 1918 og vidare på flukt frå nazistane i 1939, før han hamna i Moskva. No les eg den poetiske boka til Mosjtsjenko om Flohr: Bitter tsjekkisk sjokolade.
Atle Grønn
Atle Grønn er internasjonal
meister i sjakk.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Ingen av borna visste kvar han budde, om han hadde nokon plass å bu, eller om han hadde familie. I Noreg har vi framleis nokre få slike, i Sovjet var han ein av mange tusen etter krigen. Sjakklæraren Roman Stepanovitsj Pljusjnin var ein god amatør.
Ei av dei fyrste store hendingane i den nye sovjetiske sjakken var duellen i 1933 mellom den unge sovjetiske stjerna Mikhail Botvinnik og den nye tsjekkiske verdsklassespelaren Salomon Flohr. To år seinare kom den store turneringa i Moskva med verdsmeistrane Lasker og Capablanca – og den nye vinen med Botvinnik og Flohr.
Pljusjnin fekk alltid god kontakt med borna når han fortalde om den gongen han var tilskodar under turneringa i 1935. Læraren hadde sjølv sett Lasker og Capablanca! «Vi fekk ikkje anda når han kom med desse historiene», skriv Vladimir Mosjtsjenko 70 år seinare. Pljusjnin hadde ei rykking i høgre kinn og hosta ganske ofte, men borna likte mannen og gav han kjærlege kallenamn. Då ein gut etter ei hostekule sa lågt og ertande at «Pljukha» hadde tuberkulose, tok dei andre borna læraren i forsvar.
Ein gong i 1945 spela læraren simultant mot alle borna. Han tapte eitt parti, mot vesle Vladimir. «Du har god intuisjon og fantasi, gut, lat oss spela eit parti éin mot éin.» Vladimir vart nervøs og tapte snøgt. «Du må læra deg sjakknotasjonen og studera partia til meistrane», sa læraren og hosta diskré i handa. «Du skal få ei gåve neste gong.»
Gåva var ei bok med partia til Botvinnik og Flohr frå 1933. «Dette er alt eg har, eg skulle gjerne ha gjeve deg turneringsboka frå 1935 òg, men den må du finna ein annan plass.» Røysta til læraren var hås, men Vladimir var over seg av lukke: «Ei sjakkbok! Botvinnik og Flohr!» Ein månad seinare døydde Pljusjnin.
Vladimir Mosjtsjenko vart forfattar og poet, men òg ein god ven med den 25 år eldre Flohr. Stormeisteren hadde eit dramatisk liv på flukt frå pogromar i Ukraina til Tsjekkoslovakia i 1918 og vidare på flukt frå nazistane i 1939, før han hamna i Moskva. No les eg den poetiske boka til Mosjtsjenko om Flohr: Bitter tsjekkisk sjokolade.
Atle Grønn
Atle Grønn er internasjonal
meister i sjakk.
Fleire artiklar
Marianne Nielsen i hovudrolla som Winnie. Gerald Pettersen spelar Willie.
Foto: Sebastian Dalseide
Beckett-klassikar av godt merke
Glade dager byr på ein strålande skodespelarprestasjon av Marianne Nielsen.
Ingrid Storholmen har teke utgangspunkt i eit stort datamateriale om folkehelsa i Nord-Trøndelag.
Foto: Merete Haseth
Våren over mannalivet
Ingrid Storholmen gjer tørre helsedata om til levande liv i Bloddråpetall.
Takumi (Hitoshi Omika) og dottera Hana (Ryo Nishikawa) lever eit roleg liv på bygda, som no kan få ein «glampingplass».
Foto: Another World Entertainment
Djevelen i detaljane
By mot land er eit sentralt tema i endå ein framifrå film av Ryusuke Hamaguchi.
Finaste finnbiffen med grøne erter, potet og tyting.
Foto: Dagfinn Nordbø
Finaste finnbiffen
«Seier eg at eg skal invitere på finnbiff, blir folk berre glade. Dei veit at dei skal få smake noko av det beste landet vårt har å by på av ingrediensar, med reinkjøt som helten.»
KrF-leiar Dag Inge Ulstein får ikkje Stortinget med seg på å endre retningslinjene for kjønnsundervisning i skulen.
Thomas Fure / NTB
Utfordrar kjønnsundervisninga
Norske skulebøker kan gjere elevar usikre på kva kjønn dei har, meiner KrF-leiar Dag Inge Ulstein.