Nevlande treneve
Nokre har drive med neveslåsting sidan dei var ein neve stor. Andre nøyer seg med å knyta neven i bukselomma eller nevedaska bordet, veggene eller noko anna livlaust. Å slåst på turre nevane er kan henda betre enn å slåst med våpen, men det siste er nok makelegast, jamfør ordtaket «Den som har kjepp, han slepp å slå med neven».
Som regel brukar me nevane til noko anna enn utdeling av neveslag, nevehogg, nevedrag og andre leie saker. Neve (norr. hnefi) tyder som kjent ‘hand’, og på same måten som me kan handtakast, handtakka (jf. «takka i handa») og handhelsa, kan me nevetakast, nevetakka («takka i neven»), nevehelsa eller berre nevast (t.d. «nevast med gjestene»). Handklåe og neveklåe er det same (‘klåe i hendene; hug til å ta på alt; person som må ta på alt’), og ei handfull svarar til ein nevefull. Men i nokre tilfelle vert hand og neve tolka og nytta ulikt. Me kan seia «ein neve salt», men kva med «ei hand salt»? Nokre brukar neve fyrst og fremst om store, sterke og grove hender, medan småe og finslege hender er just det: hender. Truleg finst det òg folk som jamt brukar neve når dei talar, men som held seg til hand når dei skriv.
Ordbøkene gjev ikkje noko fullvisst svar på kvar neve kjem ifrå. Nokre meiner at det kan vera i ætt med nappa eller knipa. I dag finn me i alle fall ordet i alle dei nordiske måla (jf. sv. näve, da. næve, isl, hnefi, fær. nevi), og frå mellomhøgtysk kjenner me ordet nevemez (‘nevemål, handfull’). Verba neva og nevla og substantivet neving (‘handfaring; handhelsing’) høyrer i hop med neve. Både neva og nevla kan visa til det å ta på eller fingra med noko, og me kan bruka båe om å grava til seg eitkvart: «Dei nev(l)a åt seg pengane.» I Norsk Ordbok finn me elles vendingar som «neva opp» (‘ausa opp’), «neva med seg» (‘raska med seg’) og «neva i seg» (‘stappa i seg’).
Ordet neverett (etter tysk Faustrecht) vert stundom nytta om rettslause tilstandar der dei sterkaste råder. Nokre av dei drøymer nok om å leggja jarnneven sin over alt og alle. Treneva folk er ikkje like farlege, men det kan vera utrygt å bu i eit hus som ein treneve (eller klundreneve, klureneve, klatreneve osb.) har bygt. Då er det greiare med folk som er nevenyttige, nevehage, neveføre, nevekunnige eller rett og slett nevehendte.
Kristin Fridtun
Kristin Fridtun er filolog og forfattar.
E-post: kristin.fridtun@gmail.com
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Nokre har drive med neveslåsting sidan dei var ein neve stor. Andre nøyer seg med å knyta neven i bukselomma eller nevedaska bordet, veggene eller noko anna livlaust. Å slåst på turre nevane er kan henda betre enn å slåst med våpen, men det siste er nok makelegast, jamfør ordtaket «Den som har kjepp, han slepp å slå med neven».
Som regel brukar me nevane til noko anna enn utdeling av neveslag, nevehogg, nevedrag og andre leie saker. Neve (norr. hnefi) tyder som kjent ‘hand’, og på same måten som me kan handtakast, handtakka (jf. «takka i handa») og handhelsa, kan me nevetakast, nevetakka («takka i neven»), nevehelsa eller berre nevast (t.d. «nevast med gjestene»). Handklåe og neveklåe er det same (‘klåe i hendene; hug til å ta på alt; person som må ta på alt’), og ei handfull svarar til ein nevefull. Men i nokre tilfelle vert hand og neve tolka og nytta ulikt. Me kan seia «ein neve salt», men kva med «ei hand salt»? Nokre brukar neve fyrst og fremst om store, sterke og grove hender, medan småe og finslege hender er just det: hender. Truleg finst det òg folk som jamt brukar neve når dei talar, men som held seg til hand når dei skriv.
Ordbøkene gjev ikkje noko fullvisst svar på kvar neve kjem ifrå. Nokre meiner at det kan vera i ætt med nappa eller knipa. I dag finn me i alle fall ordet i alle dei nordiske måla (jf. sv. näve, da. næve, isl, hnefi, fær. nevi), og frå mellomhøgtysk kjenner me ordet nevemez (‘nevemål, handfull’). Verba neva og nevla og substantivet neving (‘handfaring; handhelsing’) høyrer i hop med neve. Både neva og nevla kan visa til det å ta på eller fingra med noko, og me kan bruka båe om å grava til seg eitkvart: «Dei nev(l)a åt seg pengane.» I Norsk Ordbok finn me elles vendingar som «neva opp» (‘ausa opp’), «neva med seg» (‘raska med seg’) og «neva i seg» (‘stappa i seg’).
Ordet neverett (etter tysk Faustrecht) vert stundom nytta om rettslause tilstandar der dei sterkaste råder. Nokre av dei drøymer nok om å leggja jarnneven sin over alt og alle. Treneva folk er ikkje like farlege, men det kan vera utrygt å bu i eit hus som ein treneve (eller klundreneve, klureneve, klatreneve osb.) har bygt. Då er det greiare med folk som er nevenyttige, nevehage, neveføre, nevekunnige eller rett og slett nevehendte.
Kristin Fridtun
Kristin Fridtun er filolog og forfattar.
E-post: kristin.fridtun@gmail.com
Fleire artiklar
Trea vil fortelje meg noko, skriv Ranveig Lovise Bungum.
Foto: Trond Mjøs
Kva ospa og dei andre trea kan fortelje oss
Anders Hovden.
Foto via Wikimedia Commons
Hovdens fredssalme
I 1923 sende Anders Hovden salmen «Joleklokker yver jordi» til bladet Under Kirkehvælv, der han kom på trykk same året.
I kvardagen kan det verte litt stress, til dømes får du ikkje den grøne pynten heilt perfekt. Men her er den herlege tomatsuppa mi med skrei.
Foto: Dagfinn Nordbø
Kvardagen
Det er dei det er flest av, kvardagane.
Teikning: May Linn Clement
Det skulle berre mangla
Det er nok ikkje manglande hjartelag som gjer at folk er interesserte i ord.
Språkrådet har kåra «beredskapsvenn» til årets nyord. Direktør i Språkrådet Åse Wetås seier det var eit openbert val.
Foto: Mariam Butt / NTB
Eit bilete på året som har gått
Språkdirektør Åse Wetås synest årets nyord er godt. At nye ord har stor påverknad, er fjorårets nyord, KI-generert, eit døme på.