Då eg møtte Harry
Etter remis i fyrste parti vann Kasparov, den då høgst ranka sjakkspelaren i verda, over 13 år gamle Magnus Carlsen i Reykjavík i 2004.
Foto: Omar Oskarsson / Morgunbladid / NTB
Den fyrste gongen eg møtte Garri (Harry) Kasparov, var på Filippinane i 1992. Eg var reserve på Noregs lag i sjakk-OL. Kasparov var verdsmeister og spela fyrstebord for den nye nasjonen Russland.
Giganten Russland og vesle Noreg hamna på same hotell, ått av diktatorkona Imelda Marcos, ho med 3000 par sko. Luksushotellet i Manilla var det finaste eg har sett. Imelda Marcos dukka opp i lobbyen med hoffet sitt ein dag. Dukka opp gjorde òg Marcos-venen Florencio Campomanes (1927–2010), den mektige leiaren for verdssjakkforbundet Fide.
Absurd nok banka Campomanes på døra til hotellrommet mitt. Då eg opna, spurde han om Kasparov var der. Det var han ikkje. Det var eit hotell fullt av absurditetar.
Ein dag låg eg på ei solseng og halvsov med ein walkman på øyro. Då vakna eg brått av ein ball som trefte meg hardt på magen. Det som møtte meg i neste sekund, var det flaue smilet til Kasparov (31), som leika seg som ein bortskjemd tenåring i bassenget med ein amerikansk stormeister. No hadde ein av dei to bomma, og eg var offeret. Eg fekk i det minste gleda av å kasta ballen roleg attende til verdsmeisteren.
Neste gong eg møtte han, var på ein pressekonferanse på Grand Hotel i Oslo i 2005. Ein stunt-reporter kom med nokre «humoristiske» spørsmål som verkeleg ikkje fall i god jord: «Why are you so big?» spurde han Kasparov, som er ganske låg av vekst. I nokre lange sekund trudde eg Kasparov skulle avlysa heile seansen. Men så byrja han prata om 14 år gamle Magnus Carlsen, om kvifor Magnus no trong ein profesjonell trenar.
Etter ei lang utgreiing frå Kasparov om dette temaet, som var grunnen til at han var i Oslo, spurde Dagbladet: «Kva er ditt beste råd til Magnus?» «Men det er jo det eg seier, han treng eit profesjonelt apparat», sa Kasparov og veiva med armane. Det var då Dagbladet-journalisten presiserte: «Men er det ditt beste råd?»
Eg såg mitt snitt til å bryta inn med eit sjakkteknisk spørsmål om eit parti mellom Carlsen og Sjirov, krydra med litt intern sladder som eg visste Kasparov ville lika. Han lyste opp og stilte meg nokre spørsmål på russisk (etter innspel frå Simen Agdestein). Då forsvann stunt-reporteren.
Litt seinare kom Magnus til Grand Hotel og hadde ei treningsøkt med sjakkgeniet. «Han var betre enn eg trudde», kommenterte den veslevaksne guten til pressa etterpå.
Atle Grønn
Atle Grønn er internasjonal
meister i sjakk.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Den fyrste gongen eg møtte Garri (Harry) Kasparov, var på Filippinane i 1992. Eg var reserve på Noregs lag i sjakk-OL. Kasparov var verdsmeister og spela fyrstebord for den nye nasjonen Russland.
Giganten Russland og vesle Noreg hamna på same hotell, ått av diktatorkona Imelda Marcos, ho med 3000 par sko. Luksushotellet i Manilla var det finaste eg har sett. Imelda Marcos dukka opp i lobbyen med hoffet sitt ein dag. Dukka opp gjorde òg Marcos-venen Florencio Campomanes (1927–2010), den mektige leiaren for verdssjakkforbundet Fide.
Absurd nok banka Campomanes på døra til hotellrommet mitt. Då eg opna, spurde han om Kasparov var der. Det var han ikkje. Det var eit hotell fullt av absurditetar.
Ein dag låg eg på ei solseng og halvsov med ein walkman på øyro. Då vakna eg brått av ein ball som trefte meg hardt på magen. Det som møtte meg i neste sekund, var det flaue smilet til Kasparov (31), som leika seg som ein bortskjemd tenåring i bassenget med ein amerikansk stormeister. No hadde ein av dei to bomma, og eg var offeret. Eg fekk i det minste gleda av å kasta ballen roleg attende til verdsmeisteren.
Neste gong eg møtte han, var på ein pressekonferanse på Grand Hotel i Oslo i 2005. Ein stunt-reporter kom med nokre «humoristiske» spørsmål som verkeleg ikkje fall i god jord: «Why are you so big?» spurde han Kasparov, som er ganske låg av vekst. I nokre lange sekund trudde eg Kasparov skulle avlysa heile seansen. Men så byrja han prata om 14 år gamle Magnus Carlsen, om kvifor Magnus no trong ein profesjonell trenar.
Etter ei lang utgreiing frå Kasparov om dette temaet, som var grunnen til at han var i Oslo, spurde Dagbladet: «Kva er ditt beste råd til Magnus?» «Men det er jo det eg seier, han treng eit profesjonelt apparat», sa Kasparov og veiva med armane. Det var då Dagbladet-journalisten presiserte: «Men er det ditt beste råd?»
Eg såg mitt snitt til å bryta inn med eit sjakkteknisk spørsmål om eit parti mellom Carlsen og Sjirov, krydra med litt intern sladder som eg visste Kasparov ville lika. Han lyste opp og stilte meg nokre spørsmål på russisk (etter innspel frå Simen Agdestein). Då forsvann stunt-reporteren.
Litt seinare kom Magnus til Grand Hotel og hadde ei treningsøkt med sjakkgeniet. «Han var betre enn eg trudde», kommenterte den veslevaksne guten til pressa etterpå.
Atle Grønn
Atle Grønn er internasjonal
meister i sjakk.
Fleire artiklar
Jørgen Boassen har vorte kjend langt utanfor Grønlands grenser etter at han viste Donald Trump jr. omkring i Nuuk.
Foto: Christiane Jordheim Larsen
Alle auge på Grønland
NUUK, GRØNLAND: 2025 starta med vaksenopplæring om Grønlands geopolitiske betyding. Saman med store delar av den vestlege pressa har eg følgt spora etter Donald Trump jr. i hovudstaden Nuuk.
Afghanarane som spelar i filmen til Raha Amirfazli og Alireza Ghasemi, har flykta frå Iran.
Foto frå filmen
Filmglede
Det er alltid kjekt å opne det nye året med mykje film.
Torje Hommedal Knausgård tek mastergrad i fransk ved Universitetet i Oslo. Lea Marie Krona gjer det same i tysk. Dei har få å sitje i kollokviegruppe med.
Foto: Sigurd Arnekleiv Bækkelund
Framandspråka forsvinn
Tilgangen på framandspråk er større enn nokon gong. Likevel er det stadig færre som vil studere dei.
Teikning: May Linn Clement
Forgard i nord
Kan USA kome til å ta over Grønland med makt?
Familien Nerdrum ved garden i Stavern.
Foto: Agnete Brun / NRK
Ikkje alt er politikk
Politiseringa av Nerdrum-familien er påfallande i lys av kor upolitisk Nerdrum eigentleg er.