Berre i mitt liv har yogaen endra seg mykje. Sjølve øvingane er ganske like, men kva folk flest tenker om yoga, er ikkje som før. Eg hugsar me hadde fått ein ny nabo frå byen. Ho hadde massasjebenk, dyrka urter og arrangerte yogatimar. Her deltok eg og familien min på vår aller fyrste yogatime. Me skulle sitte i ring, halde hender og kjenne etter. Etter sekvensen spurde yogalæraren om me hadde nokre indre oppdagingar. Far min kjende ingenting, sa han.

Frå å vere noko spirituelt og ukristeleg er yogaen nå tilgjengeleg for dei fleste. Vi gjer yoga, eller praktiserer, som det eigentleg heiter, på vanlege treningssenter, i eigne yogastudio, heime og til og med i kyrkjer. Nokre stader er det også ein del av skuleundervisninga.

Yoga stammar frå hinduismen og skil seg frå annan sport ved at mykje av jobben skal skje innover, ein skal oppnå mental kontroll. Når ein gjer solhelsinga, som er ein fast serie av posisjonar, skal ein også puste inn og ut på dei rette stadene. Her treng nybegynnaren hjelp av instruktøren.

Ennå vier enkelte livet sitt til yoga, med nytt tankesett og yogiansk namn. Dei fleste nøyer seg likevel med ein time her og der, og hovudfokuset i dagens yoga må seiast å vere trening og styrke, med ein dose sjelero i tidsklemma. Klarar ein dei vanskelegaste stillingane, kan ein også hauste mange likes på Instagram.

Maren Bø

Maren Bø er idrettspedagog
og frilansskribent.