Bling-ringen
Ocean’s-maskina glir glatt over til nye marknadar i kjent farvatn.
Filmen følgjer tradisjonen, sjølv om filmar med kvinner i vinningskriminalitet ikkje er så vanleg.
Foto: Barry Wetcher / SF Studios / Warner
Krim
Regi: Gary Ross
Ocean’s 8
Med: Sandra Bullock, Cate Blanchett, Anne Hathaway
Debbie (Bullock) kjem ut av fengsel. Ho er eit luksusdyr av tjuveslekt. Fridomen skal straks nyttast til å stelle i stand eit storarta ran.
Bankran er keisamt. Det er meir underhaldande å stele eit enormt diamantsmykke under gallaen på The Metropolitan Museum of Art knytt til den vidgjetne fyrste måndagen i mai for moteverda. Ho må berre finne sju allierte, så er vi i gang.
Seriesegregering
Filmen følgjer tradisjonen til den moderne Ocean’s-trilogien av Steven Soderbergh, etter originalen frå 1960 med Frank Sinatra og gjengen. Første akt introduserer stjernegalleriet. Det er ikkje rom for å utvikle figurar. Dei er enkle og uoriginale, kanskje bortsett frå at filmar med kvinner i vinningskriminalitet går det ikkje tretten av på dusinet. Ein viss snert har oktetten rett nok.
Publikumsgrupper er like nøye planlagde som eit godt ran. Sjølv Hollywoods høge herrar har forstått at kvinner kjøper kinobillettar. Dei set så inn eit par kvinner som ikkje er kvite, til å spele andrefiolin for å nå ein breiare marknad og få færre skuldingar om reaksjonære haldningar. Slik segregerer dei sprøtt nok marknadane meir.
Glans
Vogue, smykke og mote er motiva når Ocean’s-franchisen byter kjønn. Noko feministisk manifest er filmen ikkje. Ein siktar meir mot dei som går i bling på festpremierar for filmversjonen av Sex og singelliv enn ein konsert med Bikini Kill. Når det er sagt, fiksar få filmar Bechdel-testen med større glans. Profesjonsprat om steling trumfar mas om menn, som er brikker i spelet. Det er i seg sjølv forfriskande. Filmen hersar meir med dumme ideal enn han objektiviserer Rihanna og resten av røvarane.
Regissør Gary Ross styrte storfilmen The Hunger Games til suksess. Han skapar ikkje særpreg no, men alt glir glatt og proft. Ocean’s 8 er eit lågterskeltilbod utan motstand, ein heilt vanleg tjuverifilm med krim, komikk og ein del kjekke replikkar. Spenninga er ikkje så sitrande som den beste i sjangeren. Her er kos i fokus. Tida sklir mjukt forbi. Serien vil nok halde fram så lenge pengane renn inn. Det er synd. Hollywood treng originalt stoff, men strittar mot og prioriterer seriefilmar. Kanskje ei kvassare kvinne på regi kan løfte neste tjuverifilmfreistnad?
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Krim
Regi: Gary Ross
Ocean’s 8
Med: Sandra Bullock, Cate Blanchett, Anne Hathaway
Debbie (Bullock) kjem ut av fengsel. Ho er eit luksusdyr av tjuveslekt. Fridomen skal straks nyttast til å stelle i stand eit storarta ran.
Bankran er keisamt. Det er meir underhaldande å stele eit enormt diamantsmykke under gallaen på The Metropolitan Museum of Art knytt til den vidgjetne fyrste måndagen i mai for moteverda. Ho må berre finne sju allierte, så er vi i gang.
Seriesegregering
Filmen følgjer tradisjonen til den moderne Ocean’s-trilogien av Steven Soderbergh, etter originalen frå 1960 med Frank Sinatra og gjengen. Første akt introduserer stjernegalleriet. Det er ikkje rom for å utvikle figurar. Dei er enkle og uoriginale, kanskje bortsett frå at filmar med kvinner i vinningskriminalitet går det ikkje tretten av på dusinet. Ein viss snert har oktetten rett nok.
Publikumsgrupper er like nøye planlagde som eit godt ran. Sjølv Hollywoods høge herrar har forstått at kvinner kjøper kinobillettar. Dei set så inn eit par kvinner som ikkje er kvite, til å spele andrefiolin for å nå ein breiare marknad og få færre skuldingar om reaksjonære haldningar. Slik segregerer dei sprøtt nok marknadane meir.
Glans
Vogue, smykke og mote er motiva når Ocean’s-franchisen byter kjønn. Noko feministisk manifest er filmen ikkje. Ein siktar meir mot dei som går i bling på festpremierar for filmversjonen av Sex og singelliv enn ein konsert med Bikini Kill. Når det er sagt, fiksar få filmar Bechdel-testen med større glans. Profesjonsprat om steling trumfar mas om menn, som er brikker i spelet. Det er i seg sjølv forfriskande. Filmen hersar meir med dumme ideal enn han objektiviserer Rihanna og resten av røvarane.
Regissør Gary Ross styrte storfilmen The Hunger Games til suksess. Han skapar ikkje særpreg no, men alt glir glatt og proft. Ocean’s 8 er eit lågterskeltilbod utan motstand, ein heilt vanleg tjuverifilm med krim, komikk og ein del kjekke replikkar. Spenninga er ikkje så sitrande som den beste i sjangeren. Her er kos i fokus. Tida sklir mjukt forbi. Serien vil nok halde fram så lenge pengane renn inn. Det er synd. Hollywood treng originalt stoff, men strittar mot og prioriterer seriefilmar. Kanskje ei kvassare kvinne på regi kan løfte neste tjuverifilmfreistnad?
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Regissør Gary Ross styrte storfilmen The Hunger Games til suksess. Han skapar ikkje særpreg no.
Fleire artiklar
Familien Nerdrum ved garden i Stavern.
Foto: Agnete Brun / NRK
Ikkje alt er politikk
Politiseringa av Nerdrum-familien er påfallande i lys av kor upolitisk Nerdrum eigentleg er.
Eit langt utdanningsløp kan by på store utfordringar for dei som har ADHD. Eit aukande antal vaksne oppsøker helsetenesta, inkludert dyre privatklinikkar, for å få ein diagnose.
Foto: Gorm Kallestad / AP / NTB
– ADHD-diagnosen skal henge høgt
Det har vore ein kraftig auke i talet på ADHD-diagnosar og bruken av ADHD-medisin dei siste åra. Blir diagnosen utvatna når kjendisar snakkar han opp?
Forfattar og siviløkonom Martin Bech Holte har vore både forskar i samfunnsøkonomi og leiar i næringslivet.
Foto: Agnete Brun
Når rikdom blir eit problem
Martin Bech Holte kjem med ein diskutabel analyse og friske fråspark i Landet som ble for rikt.
Torje Hommedal Knausgård tek mastergrad i fransk ved Universitetet i Oslo. Lea Marie Krona gjer det same i tysk. Dei har få å sitje i kollokviegruppe med.
Foto: Sigurd Arnekleiv Bækkelund
Framandspråka forsvinn
Tilgangen på framandspråk er større enn nokon gong. Likevel er det stadig færre som vil studere dei.
Jørgen Boassen har vorte kjend langt utanfor Grønlands grenser etter at han viste Donald Trump jr. omkring i Nuuk.
Foto: Christiane Jordheim Larsen
Alle auge på Grønland
NUUK, GRØNLAND: 2025 starta med vaksenopplæring om Grønlands geopolitiske betyding. Saman med store delar av den vestlege pressa har eg følgt spora etter Donald Trump jr. i hovudstaden Nuuk.