På lag med lesaren
Illustrasjon: Åshild Irgens
Barnebok
Maria Parr og Åshild Irgens (ill.):
Storebror
Samlaget
Personane som Maria Parr diktar opp, lengtar etter stadfestande og trygge relasjonar, slik er det både for Trille i Knert-Mathilde og for Tonje i Glimmerdalen. Når Parr debuterer som Samlagets Leseland-forfattar, er denne lengten framleis ei drivkraft i forteljinga.
Eg-personen ynskjer seg ein storebror, slik Ole og Sivar har. Då kunne han fått sitje lenger bak i skulebussen, han også. Sjølv har han berre ei dum veslesyster som teiknar stygge stigar i skulebøkene hans. «Kan du teikne brannbilen? Ver så snill», masar ho.
Boka inviterer til eit lagspel mellom lesar, tekst og illustrasjonar. Slik greier historia seg i den lettlesne forma sjangeren krev, utan å sleppe taket i forteljargleda og det litterære overskotet som elles pregar forfattarskapen til Maria Parr.
Skulebussen, klasserom-
met, fotballtreninga og leksene på kjøkkenbordet heime: Boka sentrar til lesaren ved å velje kvardagslege, kjende scener. Åshild Irgens sender gode langpasningar ved å legge vekt på detaljar, blikk og stemningar. Indre og ytre dialog held ballen i laget, og forfattaren set ballen i mål: «Eg har ingen storebror. Eg er ein storebror, tenkjer eg.»
Mål er mål, men boka kunne fått ei betre avslutning om ho heller hadde sendt ei målgjevande pasning tilbake til lesaren.
Janne Karin Støylen
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Barnebok
Maria Parr og Åshild Irgens (ill.):
Storebror
Samlaget
Personane som Maria Parr diktar opp, lengtar etter stadfestande og trygge relasjonar, slik er det både for Trille i Knert-Mathilde og for Tonje i Glimmerdalen. Når Parr debuterer som Samlagets Leseland-forfattar, er denne lengten framleis ei drivkraft i forteljinga.
Eg-personen ynskjer seg ein storebror, slik Ole og Sivar har. Då kunne han fått sitje lenger bak i skulebussen, han også. Sjølv har han berre ei dum veslesyster som teiknar stygge stigar i skulebøkene hans. «Kan du teikne brannbilen? Ver så snill», masar ho.
Boka inviterer til eit lagspel mellom lesar, tekst og illustrasjonar. Slik greier historia seg i den lettlesne forma sjangeren krev, utan å sleppe taket i forteljargleda og det litterære overskotet som elles pregar forfattarskapen til Maria Parr.
Skulebussen, klasserom-
met, fotballtreninga og leksene på kjøkkenbordet heime: Boka sentrar til lesaren ved å velje kvardagslege, kjende scener. Åshild Irgens sender gode langpasningar ved å legge vekt på detaljar, blikk og stemningar. Indre og ytre dialog held ballen i laget, og forfattaren set ballen i mål: «Eg har ingen storebror. Eg er ein storebror, tenkjer eg.»
Mål er mål, men boka kunne fått ei betre avslutning om ho heller hadde sendt ei målgjevande pasning tilbake til lesaren.
Janne Karin Støylen
Fleire artiklar
Trea vil fortelje meg noko, skriv Ranveig Lovise Bungum.
Foto: Trond Mjøs
Kva ospa og dei andre trea kan fortelje oss
Anders Hovden.
Foto via Wikimedia Commons
Hovdens fredssalme
I 1923 sende Anders Hovden salmen «Joleklokker yver jordi» til bladet Under Kirkehvælv, der han kom på trykk same året.
I kvardagen kan det verte litt stress, til dømes får du ikkje den grøne pynten heilt perfekt. Men her er den herlege tomatsuppa mi med skrei.
Foto: Dagfinn Nordbø
Kvardagen
Det er dei det er flest av, kvardagane.
Teikning: May Linn Clement
Det skulle berre mangla
Det er nok ikkje manglande hjartelag som gjer at folk er interesserte i ord.
Språkrådet har kåra «beredskapsvenn» til årets nyord. Direktør i Språkrådet Åse Wetås seier det var eit openbert val.
Foto: Mariam Butt / NTB
Eit bilete på året som har gått
Språkdirektør Åse Wetås synest årets nyord er godt. At nye ord har stor påverknad, er fjorårets nyord, KI-generert, eit døme på.
Papiravisa