Drama / thriller

Regi: Yorgos Lanthimos

The Killing of a Sacred Deer

Med: Colin Farrell, Nicole Kidman, Barry Keoghan

Unge Martin (Keoghan) tek til å dukka opp på jobben til hjartelegen Steven (Farrell). Dei har klart ei historie som etter kvart vert avdekt. Det som i utgangspunktet var relativt harmlaust, byrjar skli ut når han involverer seg med resten av familien.

Lanthikosmos

Steven og ein kollega går nedover gangen i grøne operasjonsklede i starten av filmen. Heilt kvardagsleg diskuterer dei armbandsur. Alt her er det klart at Colin Farrell skal irritera meg med flat, monoton og tilgjord framføring av dialog resten av filmen. Vegen frå Irland til Hollywood har gått via actionfilmar som In Bruges (2008) og Miami Vice (2006), men han har funne seg ein bra alliert i regissør Yorgos Lanthimos for å koma seg over i creddelen av filmindustrien. Dei samarbeidde sist i The Lobster (2015). Den greske regissøren har sjølv teke steget nærare eit breiare publikum etter festivalfavorittar som Alps (2011) og Dogtooth (2009), med ditto drahjelp frå Hollywood-favorittar som Farrell og Kidman. Rett skal vera rett: Farrell er berre ei brikke i universet til Lanthimos, så eg får heller skulda sistemann for denne forkjærleiken for stilistisk skodespel og tablåaktige rolleprestasjonar.

Ikkje begeistra

I motsetning til The Lobster, der alt var fantasi og galskap, bevegar The Killing of a Sacred Deer seg i grenseland. For min del grenselaust irriterande, ikkje så gale for dei som toler ein dose surrealisme og urealistiske scenario midt i tilsynelatande normalitet. Å mislika ein film er ikkje alltid det same som å seia at han er dårleg. I tillegg til Colin Farrell er også rollefiguren til Barry Keoghan, Martin, til å kasta opp av. Det er så påteke, alt saman. Så nervegnurande tilgjort. Om det finnast djupare samfunnskritikk eller anna tankeføde bak staffasjen, klarar eg ikkje å sjå det. No skal ikkje det vera eit kriterium for kvalitet, for all del, men med så alvorlege dilemma som det som trer fram i filmen, blir hemnmotivet så søkt at eg ikkje kjøper det. Og det er kanskje problemet mitt: Eg kjøper ikkje Yorgos Lanthimos’ fikse, makabre vriar. The Killing of a Sacred Deer vert etter mitt syn kunstig for kunstens skuld.

Brit Aksnes

Brit Aksnes er frilans kulturarbeidar og fast filmmeldar i Dag og Tid.