Elegant og eventyrleg
Eskil Vogt har laga ein usannsynleg vakker og urovekkande skrekkfilm med born.
Rakel Lenora Fløttum som Ida og Sam Ashraf som Ben i filmen om dei uskuldige.
Foto: Mer Film
Thriller / Drama / Grøssar
Regi: Eskil Vogt
De uskyldige
Med: Rakel Lenora Fløttum, Sam Ashraf, Ellen Dorrit Petersen
Kinofilm frå 3. september
Niåringen Ida (Fløttum) flyttar til Groruddalen i lag med foreldra og den autistiske storesystera Anna. Ho får fort ein ven i Ben (Ashraf), som deler dei smått sadistiske trekka til Ida. Og kanskje litt attåt. Samstundes verkar den elles lite kommunikative Anna å finne ein fin tone med godlynte vetle Aisha. Ei eiga magisk verd veks fram, men med krefter utanom det vanlege kjem potensialet til godt og vondt. At Ida må ta vare på storesystera, blir snart det minste problemet hennar.
Sanseriket
Eskil Vogt viste stor sans for å vie spesifikke sansar merksemd med den glitrande debuten Blind. Lydbiletet er det første som breier seg i meg i møte med De uskyldige. Alle moglege detaljar får god, presis plass, anten det er tygging av sand eller smelling av bobleplast. Lydane er sentrale i å sette publikum inn i sanseverda til dei små.
Sturla Brandth Grøvlen er ein framifrå filmfotograf. Han bidreg til eit intimt og skummelt uttrykk. Alle dei involverte står for handverk av høgste klasse. Skodespelet til borna er briljant. Rakel Lenora Fløttum er heilt formidabel i hovudrolla som Ida. Ho er heilt på nivå med mora, Ellen Dorrit Petersen. Sistnemnde er jo ei av dei beste vi har i landet, så det eplet har falle heilt inntil stamma.
Barnetrua
Skildringa av smårollingane er strålande. Vogt tek borna brutalt seriøst. Dei veit kva vaksne kjem til å tru på, og kva dei vil avfeie, og veg sine ord deretter. Dei kan bere på utenkjeleg mørker. Vald er òg ei del av verda deira.
Ein engasjerer seg fullt ut i utfordringane Ida støyter på. Ho og venene møter moralske dilemma om skuld, og dei slåst mot magiske makter som det krev staute småjenter å stå imot. Ida har ei truverdig og skilsetjande utvikling.
Alt skjer i eit filmspråk for vaksne. Det er ei smart, stilig og særmerkt verd det er herleg ekkelt å vere fanga i. Anten du likar grøss eller gode drama, er dette film frå øvste hylle. Dette norske filmåret blir berre betre og betre.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Thriller / Drama / Grøssar
Regi: Eskil Vogt
De uskyldige
Med: Rakel Lenora Fløttum, Sam Ashraf, Ellen Dorrit Petersen
Kinofilm frå 3. september
Niåringen Ida (Fløttum) flyttar til Groruddalen i lag med foreldra og den autistiske storesystera Anna. Ho får fort ein ven i Ben (Ashraf), som deler dei smått sadistiske trekka til Ida. Og kanskje litt attåt. Samstundes verkar den elles lite kommunikative Anna å finne ein fin tone med godlynte vetle Aisha. Ei eiga magisk verd veks fram, men med krefter utanom det vanlege kjem potensialet til godt og vondt. At Ida må ta vare på storesystera, blir snart det minste problemet hennar.
Sanseriket
Eskil Vogt viste stor sans for å vie spesifikke sansar merksemd med den glitrande debuten Blind. Lydbiletet er det første som breier seg i meg i møte med De uskyldige. Alle moglege detaljar får god, presis plass, anten det er tygging av sand eller smelling av bobleplast. Lydane er sentrale i å sette publikum inn i sanseverda til dei små.
Sturla Brandth Grøvlen er ein framifrå filmfotograf. Han bidreg til eit intimt og skummelt uttrykk. Alle dei involverte står for handverk av høgste klasse. Skodespelet til borna er briljant. Rakel Lenora Fløttum er heilt formidabel i hovudrolla som Ida. Ho er heilt på nivå med mora, Ellen Dorrit Petersen. Sistnemnde er jo ei av dei beste vi har i landet, så det eplet har falle heilt inntil stamma.
Barnetrua
Skildringa av smårollingane er strålande. Vogt tek borna brutalt seriøst. Dei veit kva vaksne kjem til å tru på, og kva dei vil avfeie, og veg sine ord deretter. Dei kan bere på utenkjeleg mørker. Vald er òg ei del av verda deira.
Ein engasjerer seg fullt ut i utfordringane Ida støyter på. Ho og venene møter moralske dilemma om skuld, og dei slåst mot magiske makter som det krev staute småjenter å stå imot. Ida har ei truverdig og skilsetjande utvikling.
Alt skjer i eit filmspråk for vaksne. Det er ei smart, stilig og særmerkt verd det er herleg ekkelt å vere fanga i. Anten du likar grøss eller gode drama, er dette film frå øvste hylle. Dette norske filmåret blir berre betre og betre.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Anten du likar grøss eller gode drama, er dette film frå øvste hylle.
Fleire artiklar
Fårete blikk: Sjølvsagt ser maten din på deg. Korleis skulle han elles finne vegen til slaktehuset?
Foto: Wikimedia Commons
Sjølvsagt er vi ikkje dei einaste som har skjøna at hovudet til sauen er god mat.
Midtfjords: ein attraksjon Fylkesbaatane var åleine om.
Foto frå boka: Ole Fretheim
Friskt om ferjer
«Til og med bilar vart køyrde frå den eine ferja til den andre midt ute på fjorden.»
Det var ein emosjonell augneblink for unge Gukesh då VM-sigeren var klar.
Foto: Maria Jemeljanova / Fide
Gukesh den attande
Den 18. verdsmeisteren sidan 1886 er berre 18 år gamal, indaren Gukesh Dommaraju.
Stølspurka og dei to grisungane. Enno er alt berre velstand.
Alle foto: Svein Gjerdåker
Soga om stølspurka
Verdas mildaste purke var med på stølen. Det gjekk ikkje som planlagt.
Israelske soldatar på veg inn i nabolaget Shijaiyah i Gaza by for å fordrive fleire hundre palestinarar til ein ukjend stad nord på Gazastipa.
Foto: Moti Milrod / Haaretz / AP / NTB
Ramsalt kritikk av Israels krig i Gaza
Molok er ein page-turner med hendingar som skakar lesaren.