Biografi/drama/ komedie

Regi: Armando
Iannucci

The Death of Stalin

Med: Steve Buscemi, Simon Russell Beale, Jeffrey Tambor

I 1953 regjerer Josef Stalin framleis Sovjetunionen med blodige jernhender og ein tett sirkel av samansvorne, ein komité som snart skal hamna i farseaktige, men gravalvorlege situasjonar då kamerat Stalin fell om på kontoret sitt.

Beri-nei

Få har grep om politisk satire som regissør Armando Iannucci. Eg er stor fan av serien The Thick of It (2005–2012) og The Day Today (1994) og endå større fan av komiserien om Alan Partridge, som mange nok kjenner til. (Nei, eg har ikkje sett så mykje på Veep, så den kan eg ikkje samanlikna med). No har han altså teke for seg dønn historiske hendingar, noko han til no har styrt unna. Og han hadde ikkje klart å truverdig dikta opp mykje av det som faktisk skjedde i Sovjetunionen på femtitalet. Ikkje rart Russland har nekta filmen visning og trekt all distribusjon innanfor landegrensene. Kunstnarisk fridom vil eg tru det må vera i store mengder, men som den mindre historisk opplyste personen eg er, reknar eg med at det ikkje er manusforfattar Iannucci som skriv Lavrentij Berija ut av historia til slutt, bokstaveleg tala.

Satirikon

Briten Iannucci har enorme dosar svart, tørr galgenhumor, jamfør seriane eg nemner. Kanskje det er fordi han til ei forandring nyttar faktisk materiale at eg reagerer meir no enn vanleg. Kanskje eg har fått kjipare humor med åra. Kanskje er spensten gått litt ut av dei kjappe kommentarane med mengder av fuck me strøydd rundt. Eg ler ikkje så godt som eg eingong gjorde, iallfall. Ein som ikkje er mindre festleg og komisk med åra, er Steve Buscemi. Han er kanongod som Nikita Khrusjtsjov, på ein sympatisk, men kynisk måte som kanskje yter han rettferd. Kanskje. Eg synest historiske filmar er vanskelege å meina noko om. Eg har ikkje lyst å svelgja rått alt eg får servert, men gud hjelpe så lett ein fordøyer den sanninga ein kan leva med. Tenk om Armando Iannucci hadde vorte propagandaminister i Storbritannia!

Historikarar får krangla om detaljane i The Death of Stalin, regissør og manusforfattar kan uansett klappa seg sjølv på skuldrene for ein underhaldande og dristig versjon av det som gjorde at kommunismen både heldt fram og endra seg etter Stalins død.

Brit Aksnes

Brit Aksnes er frilans kulturarbeidar og fast filmmeldar i Dag og Tid.