Drama

Regi: Camilla Strøm Henriksen

Føniks

Med: Ylva Bjørkaas Thedin,
Maria Bonnevie, Casper Falck-Løvås

I ei rotete, men bohemsk koseleg leilegheit bur unge Jill (Thedin) saman med den alkoholiserte, arbeidslause kunstnarmora Astrid (Bonnevie) og veslebroren Bo (Falck-Løvås). Det går frå vondt til verre når Astrid vert innkalla til jobbintervju.

Kunstnarane

Føniks er den mange gongar fortalde historia om kor gale det går når eksentriske, egoistiske kunstnarsjeler får ungar. Det må vera kjedeleg å vera jazzmusikar (alltid i kvit lindress) eller tekstilkunstnar (alltid i flagrande gevant) og stadig få servert denne leksa om kor lite skikka dei er til å vera foreldre. Og desse klisjeane får diverre altfor stor plass i Henriksens regidebut. Eit snev av nyansering hadde gjort seg, og til og med fått fram bodskapen endå betre. For det er eit trist syn, ungar som går for lut og kaldt vatn, og ikkje berre det, men ungar som må oppføra seg som forstandige vaksne når det skortar på evnene hjå omsorgspersonane. Når mora sperrar opp auga så heile augeepla viser, så tenker eg berre at det ser ut som Maria Bonnevie som spelar teater. Litt underdriving har sjeldan skadd, men så har ikkje subtil nødvendigvis vore eit nykkelord i prosessen her.

Flink jente

Unge Ylva Bjørkaas Thedin i rolla som dottera Jill får godt fram dei uuttala frustrasjonane som ligg hjå ein fjortenåring som på ingen måte burde takla dei sjølvsentrerte innfalla til mora og faren til kvar tid. Slik har nok mange det, om ikkje så til dei grader som her. Føniks er ein film om både psykisk sjukdom, barnevern og foreldreansvar, utan at eg føler at eg kjem skikkeleg nær nokon kjerne. Tvert imot kjenner eg meg likegyldig til mykje av det. Det kan ha å gjera med at eg kjenner null sympati for mora og faren, dei viser knapt nokon som helst oppbyggande kvalitetar, og dermed byggjer eg heller ikkje opp noka forventning til endring. Resultatet blir ei flat reaksjonskurve. Stakkars Jill, men det er jo berre på film. Slik skal eg vel helst ikkje tenkja? Og nei, den ustanselege, insisterande filmmusikken hjelper ikkje – eg er i det store og heile urørt av Føniks.

Brit Aksnes

Brit Aksnes er frilans kulturarbeidar og fast filmmeldar i Dag og Tid.