Biografisk drama

Regi: Bryan Singer

Bohemian Rhapsody

Med: Rami Malek, Lucy Boynton, Allen Leech

Queen, eit av dei mestseljande, listetoppande banda i popmusikken, hadde òg ein av dei mest markante frontfigurane i pophistoria. Dette er filmen om Freddie Mercury og bandet han måtte ha i ryggen for å lukkast.

Malek

I starten verkar det nesten latterleg korleis Rami Malek (også kjend som Mr. Robot) snakkar, som om laustennene er i vegen. Men alle som har sett intervju med Freddie Mercury, veit at han faktisk hadde fire ekstra tenner i munnen og var enormt oppteken og plaga av det. Kven kunne spela Farrokh Bulsara utan laustenner, lyt ein nesten spørja seg. Og når ein vert van med dei nokså spjåkete og dels overdrivne utkledningane til stort sett alle karakterane, verkar det særleg tydeleg: knapt nokon kunne spela Freddie Mercury betre enn akkurat Rami Malek. Kroppsspråket, faktene, scenepersonen – det er som å sjå Mercury sjølv. Med andre ord: Eg lèt meg riva fjortisaktig, fjetrande med.

Musikalsk

Ingen skal skulda nokon bak Bohemian Rhapsody for å ha laga noko dristig film. Ein kunne knapt ha laga ein tryggare, meir familievenleg versjon av sex, drugs and rock’n’roll, og særleg den delen som handlar om kontroversen om legninga til Mercury, og kor fordømmande samtida såg på AIDS og dei det ramma. Og på ein måte er det greitt, det – for her er det musikken som står i sentrum, akkurat slik Mercury sjølv gav uttrykk for at han ville ha det. For kven vil vere sjukleg offer når ein heller kan bita dei svære tennene saman og skina som den sterkaste stjerna? Filmen har akkurat passe dosar einsemd, kjærleikssorg og personleg drama til å fenga det verkeleg store publikummet. Skal du laga storfilm for massane, må det ikkje verta for realistisk, og det må vera minst éin slemming med, som lyt svi før eller seinare. Sidan Bohemian Rhapsody nærast liknar ein musikal (men er velsigna fri for utbrot av song og dans midt i ein dialog), kan filmen appellera til nye grupper som kan få auga opp for tittellåten og dei mange andre finfine songane til Queen. Såleis er det ei særs vellukka, glattpolert, herleg underhaldningshyllest til ein av dei uomstridt største og mest kompromisslause suksessane i pop- og rockhistoria. The show did go on, Freddie!

Brit Aksnes

Brit Aksnes er frilans kulturarbeidar og fast filmmeldar i Dag og Tid.