Nyansar av Jesus
Disco er langt mindre provoserande enn det du kanskje håpar på.
Josefine Frida Pettersen spelar Mirjam.
Foto: Jørgen Nordby
Drama
Regi: Jorunn Myklebust Syversen
Disco
Med: Josefine Frida Pettersen, Nicolai Cleve Broch, Kjærsti Odden Skjeldal
Unge Mirjam (Pettersen) er verdsmeister i discodans, samtidig som ho investerer mykje tid i kyrkjesamfunnet Friheten, som mora (Skjeldal) og stefaren (Broch) driv. Sjølv er ho usikker på om ho lever livet i tråd med det Jesus vil, og om ho tilber han på rett måte.
Etter at regissør Jorunn Myklebust Syversen kom med langfilmdebuten Hoggeren (2017), verserte det rykte om ein film ho ville laga om karismatiske kyrkjelydar og discodans. Berre blandinga er nok til å få opp forventningane.
Og no er Disco her – i all sin underlege prakt. Starten kunne vore laga av Baz Luhrman (tenk fargesprakande Strictly Ballroom eller Moulin Rouge), men utviklar seg meir i retning av Ulrich Seidl (med sin tablårike, småabsurde Paradise-serie), men heilskapen til filmen er eine og åleine skapt av Jorunn Myklebust Syversen. Dramatikken er gjennomgåande nedtona, lange sekvensar gjev rom for å klø seg i hovudet over kva som eigentleg skjer. Svaret på dette får ein ikkje alltid, noko som gjer filmen open for så mange tolkingar som hjartet måtte lysta.
Dei ulike kyrkjesamfunna Mirjam oppsøkjer, vert ikkje utsette for direkte kritikk gjennom hovudpersonen. Den sunne skepsisen uteblir, både til det å forføra unge med kristne bodskap gjennom suggererande popmusikk, til TV-predikantane frå indre Enfold, til den sektliknande kvittkledde gjengen som kanskje er det minst realistiske i filmen. Skepsisen må ligga hjå sjåaren, noko som vil variera ut frå ståstaden til den enkelte. Sånt blir det gode diskusjonar av.
Disco er kanskje den mest interessante norske filmen eg har sett på lang tid.
Brit Aksnes
Brit Aksnes er frilans kulturarbeidar og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Drama
Regi: Jorunn Myklebust Syversen
Disco
Med: Josefine Frida Pettersen, Nicolai Cleve Broch, Kjærsti Odden Skjeldal
Unge Mirjam (Pettersen) er verdsmeister i discodans, samtidig som ho investerer mykje tid i kyrkjesamfunnet Friheten, som mora (Skjeldal) og stefaren (Broch) driv. Sjølv er ho usikker på om ho lever livet i tråd med det Jesus vil, og om ho tilber han på rett måte.
Etter at regissør Jorunn Myklebust Syversen kom med langfilmdebuten Hoggeren (2017), verserte det rykte om ein film ho ville laga om karismatiske kyrkjelydar og discodans. Berre blandinga er nok til å få opp forventningane.
Og no er Disco her – i all sin underlege prakt. Starten kunne vore laga av Baz Luhrman (tenk fargesprakande Strictly Ballroom eller Moulin Rouge), men utviklar seg meir i retning av Ulrich Seidl (med sin tablårike, småabsurde Paradise-serie), men heilskapen til filmen er eine og åleine skapt av Jorunn Myklebust Syversen. Dramatikken er gjennomgåande nedtona, lange sekvensar gjev rom for å klø seg i hovudet over kva som eigentleg skjer. Svaret på dette får ein ikkje alltid, noko som gjer filmen open for så mange tolkingar som hjartet måtte lysta.
Dei ulike kyrkjesamfunna Mirjam oppsøkjer, vert ikkje utsette for direkte kritikk gjennom hovudpersonen. Den sunne skepsisen uteblir, både til det å forføra unge med kristne bodskap gjennom suggererande popmusikk, til TV-predikantane frå indre Enfold, til den sektliknande kvittkledde gjengen som kanskje er det minst realistiske i filmen. Skepsisen må ligga hjå sjåaren, noko som vil variera ut frå ståstaden til den enkelte. Sånt blir det gode diskusjonar av.
Disco er kanskje den mest interessante norske filmen eg har sett på lang tid.
Brit Aksnes
Brit Aksnes er frilans kulturarbeidar og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Fårete blikk: Sjølvsagt ser maten din på deg. Korleis skulle han elles finne vegen til slaktehuset?
Foto: Wikimedia Commons
Sjølvsagt er vi ikkje dei einaste som har skjøna at hovudet til sauen er god mat.
Midtfjords: ein attraksjon Fylkesbaatane var åleine om.
Foto frå boka: Ole Fretheim
Friskt om ferjer
«Til og med bilar vart køyrde frå den eine ferja til den andre midt ute på fjorden.»
Det var ein emosjonell augneblink for unge Gukesh då VM-sigeren var klar.
Foto: Maria Jemeljanova / Fide
Gukesh den attande
Den 18. verdsmeisteren sidan 1886 er berre 18 år gamal, indaren Gukesh Dommaraju.
Stølspurka og dei to grisungane. Enno er alt berre velstand.
Alle foto: Svein Gjerdåker
Soga om stølspurka
Verdas mildaste purke var med på stølen. Det gjekk ikkje som planlagt.
Israelske soldatar på veg inn i nabolaget Shijaiyah i Gaza by for å fordrive fleire hundre palestinarar til ein ukjend stad nord på Gazastipa.
Foto: Moti Milrod / Haaretz / AP / NTB
Ramsalt kritikk av Israels krig i Gaza
Molok er ein page-turner med hendingar som skakar lesaren.
Papiravisa