Drama

Regi: Boudewijn Koole

Forsvunnet (Verdwijnen)

Med: Rifka Lodeizen, Elsie de Brauw, Marcus Hanssen, Jakob Oftebro

Den nederlandske reportasjefotografen Roos (Lodeizen) tek ein pause frå jetsetlivet for å besøka mora (de Brauw) og veslebroren Bengt (Hanssen) som bur ein stad i Innlands-Noreg. Ho vil òg ligga litt med den gamle flammen sin (Oftebro), driva isfiske og omsider pirka i gamle sår frå barndommen.

Uengasjerande

La meg starta med å seia at eg mislikar filmar som er overtydelege. Forsvunnet er aldeles ufatteleg overtydeleg. Forholdet mor/dotter er superanstrengt, kjærleiken mellom storesyster/veslebror er superfantastisk og sexen med eksen er superorgastisk, trass i at dei ligg på plastmatter baki ein innrøykt, gamal varebil. Mykje av filmen fell på Roos. Også ho er så påteken naturleg at det skal mykje til for at det ikkje verkar motsett. Innstudert avslappa er vanskeleg å dra i land. Og så kardinalsynda (for å bruka eit omgrep like klisjéaktig som store delar av filmen): Det er skikkeleg kjedeleg å sjå på.

Moll

Rollefigurane har noko fint over seg, noko udefinerbart som innleiingsvis verkar tillitsvekkjande. Men eg blir berre ikkje nysgjerrig på kva som ligg i fortida til dei to framandgjorde kvinnene. Dette går i neste omgang utover mi interesse for kva framtida har stilt opp for Roos. Mot slutten vert det heile både trått og deprimerande, men utan å verka rørande eller tankevekkjande. Og når ein lyt ty til mollstemt piano og dus saktefilm, vert det overtydelege så til dei grader overtydeleg. Og eg har allereie sagt kva eg synest om slike filmar.

Brit Aksnes

Brit Aksnes er frilans kulturarbeidar og fast filmmeldar i Dag og Tid.