Sex, drugs and rock ’n’ rullestol
Teikneserieskapar John Callahan er ikkje den mest anonyme alkoholikaren, men ein ganske interessant ein.
John Callahan (Phoenix) kjem ikkje langt til fots.
Foto: Scott Patrick Green
Biografisk drama
Regi: Gus Van Sant
Don’t Worry, He Won’t Get Far on Foot
Med: Joaquin Phoenix, Jonah Hill, Rooney Mara
Livet til John Callahan (Phoenix) er i ferd med å bli oppslukt av drikking, depresjon og smått fandenivaldske utflukter i høg fart med rullestol. Han er lam etter å ha fyllekøyrt, noko som ikkje gjorde han til angrande syndar når det kjem til alkoholinntaket. Heilt til han ramlar innom eit AA-møte og møter rettleiar Donnie (Hill) og resten av gruppa. Så oppdagar han at dei skjelvande strekteikningane hans kan uttrykka den bitre humoren han sit inne med. Og resten er ei ganske fornøyeleg historie, får ein seia.
Absolutt Sant
Den lange tittelen Don´t Worry, He Won´t Get Far on Foot viser til ein av dei mange vitsane John Callahan produserte, og som viser brodden han blei kjent, elska, men òg kritisert for. Kan du fleipa med funksjonshemmingar? Her til lands vil alle som las bladet Larsons Gale Verden, nikka gjenkjennande til namnet John Callahan.
Samtidig er filmen på ingen måte ei smal nerde-fanklubb-hyllest, men ein tilgjengeleg, mild og morosam film om å koma over indre demonar og ytre avgrensingar. Regissør Gus Van Sant er god på denne balansegangen, som han har vist med filmar som My Own Private Idaho (1991), Even Cowgirls Get The Blues (1993) og den største kommersielle suksessen hans, Good Will Hunting (1997). Om Don´t Worry, He Won´t Get Far on Foot kjem til å ha same gjennomslagskraft, er tvilsamt, men han gjer på ingen måte skam på karrieren sin.
Føniksen
Joaquin Phoenix er skodespelaren ein visstnok aldri vert lei av å diskutera om har utspelt si rolle, bokstaveleg tala. Han har ein eigen stil som han sjeldan klarar skjula. Så då kjem det til kva roller han vel å (ut)spela, og denne som John Callahan kler han.
Jonah Hill er i ferd med å veksa frå imaget som evig tenåring, noko som kanskje er på tide når han no nærmar seg midten av trettiåra.
Don’t Worry, He Won’t Get Far on Foot er i det heile teke ein film som får fram det sympatiske i rollefigurane. Trass i alvorlege tema er ikkje filmen alvorstung, snarare ein oppløftande popkornfilm perfekt til søndagstur på kino. Av og til er heilt greie filmar meir enn greitt nok.
Brit Aksnes
Brit Aksnes er frilans kulturarbeidar og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Biografisk drama
Regi: Gus Van Sant
Don’t Worry, He Won’t Get Far on Foot
Med: Joaquin Phoenix, Jonah Hill, Rooney Mara
Livet til John Callahan (Phoenix) er i ferd med å bli oppslukt av drikking, depresjon og smått fandenivaldske utflukter i høg fart med rullestol. Han er lam etter å ha fyllekøyrt, noko som ikkje gjorde han til angrande syndar når det kjem til alkoholinntaket. Heilt til han ramlar innom eit AA-møte og møter rettleiar Donnie (Hill) og resten av gruppa. Så oppdagar han at dei skjelvande strekteikningane hans kan uttrykka den bitre humoren han sit inne med. Og resten er ei ganske fornøyeleg historie, får ein seia.
Absolutt Sant
Den lange tittelen Don´t Worry, He Won´t Get Far on Foot viser til ein av dei mange vitsane John Callahan produserte, og som viser brodden han blei kjent, elska, men òg kritisert for. Kan du fleipa med funksjonshemmingar? Her til lands vil alle som las bladet Larsons Gale Verden, nikka gjenkjennande til namnet John Callahan.
Samtidig er filmen på ingen måte ei smal nerde-fanklubb-hyllest, men ein tilgjengeleg, mild og morosam film om å koma over indre demonar og ytre avgrensingar. Regissør Gus Van Sant er god på denne balansegangen, som han har vist med filmar som My Own Private Idaho (1991), Even Cowgirls Get The Blues (1993) og den største kommersielle suksessen hans, Good Will Hunting (1997). Om Don´t Worry, He Won´t Get Far on Foot kjem til å ha same gjennomslagskraft, er tvilsamt, men han gjer på ingen måte skam på karrieren sin.
Føniksen
Joaquin Phoenix er skodespelaren ein visstnok aldri vert lei av å diskutera om har utspelt si rolle, bokstaveleg tala. Han har ein eigen stil som han sjeldan klarar skjula. Så då kjem det til kva roller han vel å (ut)spela, og denne som John Callahan kler han.
Jonah Hill er i ferd med å veksa frå imaget som evig tenåring, noko som kanskje er på tide når han no nærmar seg midten av trettiåra.
Don’t Worry, He Won’t Get Far on Foot er i det heile teke ein film som får fram det sympatiske i rollefigurane. Trass i alvorlege tema er ikkje filmen alvorstung, snarare ein oppløftande popkornfilm perfekt til søndagstur på kino. Av og til er heilt greie filmar meir enn greitt nok.
Brit Aksnes
Brit Aksnes er frilans kulturarbeidar og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Fårete blikk: Sjølvsagt ser maten din på deg. Korleis skulle han elles finne vegen til slaktehuset?
Foto: Wikimedia Commons
Sjølvsagt er vi ikkje dei einaste som har skjøna at hovudet til sauen er god mat.
Midtfjords: ein attraksjon Fylkesbaatane var åleine om.
Foto frå boka: Ole Fretheim
Friskt om ferjer
«Til og med bilar vart køyrde frå den eine ferja til den andre midt ute på fjorden.»
Det var ein emosjonell augneblink for unge Gukesh då VM-sigeren var klar.
Foto: Maria Jemeljanova / Fide
Gukesh den attande
Den 18. verdsmeisteren sidan 1886 er berre 18 år gamal, indaren Gukesh Dommaraju.
Stølspurka og dei to grisungane. Enno er alt berre velstand.
Alle foto: Svein Gjerdåker
Soga om stølspurka
Verdas mildaste purke var med på stølen. Det gjekk ikkje som planlagt.
Israelske soldatar på veg inn i nabolaget Shijaiyah i Gaza by for å fordrive fleire hundre palestinarar til ein ukjend stad nord på Gazastipa.
Foto: Moti Milrod / Haaretz / AP / NTB
Ramsalt kritikk av Israels krig i Gaza
Molok er ein page-turner med hendingar som skakar lesaren.