Drama

Regi: John Carroll Lynch

Lucky

Med: Harry Dean Stanton, Ron Livingston, David Lynch

Gamle Lucky (Stanton) køyrer gjennom dei same rutinane dag etter dag i den vesle landsbyen der han tydelegvis har budd mesteparten av livet. Om kveldane går han innom stambaren sin og diskuterer eksistensielle kriser med dei andre stamkundane.

All one

Harry Dean Stanton døydde hausten 2017, 91 år gamal, eit knapt halvår etter premieren på Lucky. Det blir som den vakraste nekrolog, då den gamle mannen såleis summerer opp ein lang karriere bygd akkurat på slike karakterar som Lucky. Dei har begge vakse opp i sørstatane, vore i marinen under andre verdskrig og er glade i countrymusikk. Det er som han byr på seg sjølv som eit siste farvel i denne filmen. Og det er eit vakkert farvel, fylt med ørken, støvfylte småbygater og eit rørande portrett av ein gamal, einsleg mann som ikkje er aleine, men all one. Denne refleksjonen over alder er det eg likar best med Lucky.

Lynchstemning

Eg får vel deng av Stanton-fanklubben, men eg skjønte aldri heilt den store hurlumheien rundt Paris, Texas. Uansett, det var denne filmen som skaut han til topps på indiestjernehimmelen i 1986. Lucky deler mange fellestrekk og vil nok gå rett heim i nemnde fanklubb. Det er ein type film som aldri går av moten, det er filmar der menn snakkar om livet medan dei sit på bar og snakkar om og med andre menn. Det er også noko teatralsk over desse barscenane, ei kunstig overlevering av replikkar og bartenderar så bartenderaktige at dei kunne vore laga av Gary Larson. Om det er slike filmar som held liv i denne barmyten eller omvendt, er eg usikker på, men om dei ikkje snart tillèt kvinnfolk inn i samtalen, så gidd eg ikkje høyra på stort lenger.

Regissør John Carroll Lynch er ikkje i slekt med David Lynch, men sistnemnde får gjera sitt sedvanlege vindskeive inntog, her som mannen som elskar skilpadda si så høgt. Stanton spelte i David Lynchs nydelege The Straight Story (1999), og etter mitt syn kunne Lynch heller ha halde seg bak kameraet enn framfor. Det er uansett Stanton som får skina til fulle i Lucky. Som eit tilbakeblikk på heile karrieren sin og heile livet sitt framfører han den mexicanske slageren «Volver Volver» og set det finaste punktumet han kunne bedt om.

Brit Aksnes

Brit Aksnes er frilans kulturarbeidar og fast filmmeldar i Dag og Tid.