Syria, Syria
Av og til skulle eg gjerne kunna sagt at det berre var på film.
På mange måtar verkar nok døden fjern også på dei som har han så tett på.
Foto: Norsk Filmdistribusjon
Drama / Krigsfilm / Thriller
Regi: Philippe Van
Leeuw
Insyriated
Med: Hian Abbass, Juliette Navis, Diamand Bou Abboud
Bombene fell over ein syrisk by, og inne i ei lita leilegheit oppheld Oum (Abbass) seg saman med tre ungar, kjærasten til dottera, svigerfar, naboen Halima (Abboud) og den vesle sonen hennar og hushjelpa Delhani (Navis). Me snakkar ikkje store plassen, men om du tenkte det var ei enkel husrom/hjarterom-forteljing, kjem det større utfordringar enn det eit menneske nokosinne kan sjå for seg.
Bomber og granatar
Husværet ser kanskje enkelt ut, men ein skjønar raskt at dei mange fulle bokhyllene vitnar om ein ressurssterk familie. Måten dei snakkar saman på, viser progressive tankesett. Mobilane syner ein moderne familie i eit moderne samfunn. Og det er sjølvsagt slik store delar av dei krigsherja områda i Syria er. Effekten den belgiske regissøren Philippe Van Leeuw vil oppnå og oppnår, er å tvinga sjåaren til å identifisera seg langt meir enn ein ofte gjer i filmar med krigstema. Dei mange detaljane om kvardagsliv understrekar det forferdelege i det som skjer. På mange måtar verkar nok døden fjern også på dei som har han så tett på.
Matriarkatet
Det herskar liten tvil om kjønnsleg hierarki i heimen – mor styrer med hard hand, medan far er ute og forsørger familien. Denne fordelinga er turvande, men mor Oum er langt frå noko forsagt vesen som legg stille til rette – det er ei sterk kvinne som held i trådar som vinglar i alle retningar, og ho tek avgjersler ein helst aldri skal måtta ta. Dette held også spenninga oppe i filmen, til liks med den stadig veksande kjensla av at noko grueleg vil skje: ei bombe kan falla, snikskyttarane kan slå til, plyndrarar kan ta seg inn i leilegheitskomplekset. Oppi dette skal ein vurdera om ein skal forlata landet, og om det i det heile teke lèt seg gjera.
Insyriated fungerer såleis både som intens tankeføde og nervepirrande spenningsfilm. Det heile utan å lessa på med grineframkallande hjelpemiddel, berre musikklagt med sobre strykarar og ekle, forferdelege situasjonar. Slike filmar kan lagast, Insyriated er ein slik film.
Brit Aksnes
Brit Aksnes er frilans kulturarbeidar og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Drama / Krigsfilm / Thriller
Regi: Philippe Van
Leeuw
Insyriated
Med: Hian Abbass, Juliette Navis, Diamand Bou Abboud
Bombene fell over ein syrisk by, og inne i ei lita leilegheit oppheld Oum (Abbass) seg saman med tre ungar, kjærasten til dottera, svigerfar, naboen Halima (Abboud) og den vesle sonen hennar og hushjelpa Delhani (Navis). Me snakkar ikkje store plassen, men om du tenkte det var ei enkel husrom/hjarterom-forteljing, kjem det større utfordringar enn det eit menneske nokosinne kan sjå for seg.
Bomber og granatar
Husværet ser kanskje enkelt ut, men ein skjønar raskt at dei mange fulle bokhyllene vitnar om ein ressurssterk familie. Måten dei snakkar saman på, viser progressive tankesett. Mobilane syner ein moderne familie i eit moderne samfunn. Og det er sjølvsagt slik store delar av dei krigsherja områda i Syria er. Effekten den belgiske regissøren Philippe Van Leeuw vil oppnå og oppnår, er å tvinga sjåaren til å identifisera seg langt meir enn ein ofte gjer i filmar med krigstema. Dei mange detaljane om kvardagsliv understrekar det forferdelege i det som skjer. På mange måtar verkar nok døden fjern også på dei som har han så tett på.
Matriarkatet
Det herskar liten tvil om kjønnsleg hierarki i heimen – mor styrer med hard hand, medan far er ute og forsørger familien. Denne fordelinga er turvande, men mor Oum er langt frå noko forsagt vesen som legg stille til rette – det er ei sterk kvinne som held i trådar som vinglar i alle retningar, og ho tek avgjersler ein helst aldri skal måtta ta. Dette held også spenninga oppe i filmen, til liks med den stadig veksande kjensla av at noko grueleg vil skje: ei bombe kan falla, snikskyttarane kan slå til, plyndrarar kan ta seg inn i leilegheitskomplekset. Oppi dette skal ein vurdera om ein skal forlata landet, og om det i det heile teke lèt seg gjera.
Insyriated fungerer såleis både som intens tankeføde og nervepirrande spenningsfilm. Det heile utan å lessa på med grineframkallande hjelpemiddel, berre musikklagt med sobre strykarar og ekle, forferdelege situasjonar. Slike filmar kan lagast, Insyriated er ein slik film.
Brit Aksnes
Brit Aksnes er frilans kulturarbeidar og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Fårete blikk: Sjølvsagt ser maten din på deg. Korleis skulle han elles finne vegen til slaktehuset?
Foto: Wikimedia Commons
Sjølvsagt er vi ikkje dei einaste som har skjøna at hovudet til sauen er god mat.
Midtfjords: ein attraksjon Fylkesbaatane var åleine om.
Foto frå boka: Ole Fretheim
Friskt om ferjer
«Til og med bilar vart køyrde frå den eine ferja til den andre midt ute på fjorden.»
Det var ein emosjonell augneblink for unge Gukesh då VM-sigeren var klar.
Foto: Maria Jemeljanova / Fide
Gukesh den attande
Den 18. verdsmeisteren sidan 1886 er berre 18 år gamal, indaren Gukesh Dommaraju.
Stølspurka og dei to grisungane. Enno er alt berre velstand.
Alle foto: Svein Gjerdåker
Soga om stølspurka
Verdas mildaste purke var med på stølen. Det gjekk ikkje som planlagt.
Israelske soldatar på veg inn i nabolaget Shijaiyah i Gaza by for å fordrive fleire hundre palestinarar til ein ukjend stad nord på Gazastipa.
Foto: Moti Milrod / Haaretz / AP / NTB
Ramsalt kritikk av Israels krig i Gaza
Molok er ein page-turner med hendingar som skakar lesaren.