Komedie

Regi: Felix og Måns Herngren

Solsidan – Filmen

Med: Felix Herngren, Johan Rheborg, Mia Skäringer

Barndomsgjengen og dei inngifte konene deira held fram i filmatiseringa av TV-serien Solsidan som gjekk på svensk og norsk fjernsyn frå 2010 til 2015. Men Alex (Herngren) og Anna (Skäringer) skal gå kvar til sitt, og bestekompis Fredde (Johan) fortviler.

Muzak

For dei som er kjende med TV-serien, er det sjølvsagt ingenting å frykta: Her er same kleine situasjonane, vanskelege venekjemien og statusjaget. Som i alle TV-til-film-produksjonar er det om å gjera å dra med seg hovudkjernen frå serien og mjølka han alt ein kan, utan å verken øydeleggja den opphavlege stemninga eller bryta for mykje med konseptet. Slik er filmatiseringa bra vellukka. Som film, derimot, er Solsidan ein likandes, men like fullt lettgløymd affære – litt som sidespranga til hovudpersonane. Du veit, musikken som strøymer utover høgtalaranlegga på kjøpesentra, musikken som er sett på for å tekkjast flest mogleg utan å verken engasjera eller fornærma, det me i gamle dagar kalla heismusikk – slik er Solsidan.

Illa gumman

Det kunne vore ein film med snert om filmskaparane, som også står for mykje av TV-produksjonen, hadde tort å gjera nokre enkle vriar. Men her er det om å gjera å landa paddeflatt på jorda og for all del ikkje trakka på tær. Det vert gjort mykje narr av både snobberi, fasadehald og desperate biologiske klokker, men blandinga er noko forvirrande. Og det blir det gjerne når ein skal tekkjast så mange som råd er. Svenske komediar er ofte gode på karikaturar, noko dei for så vidt er her òg, men dei er nett som eit par–tre år for seint ute. Dei kunne med andre ord berre gjeve seg då dei la opp TV-serien. No har dei artige karakterane vorte til slappe karikaturar. Balansegangen vart oppretthalden på TV. No har det vippa over til lat latter og ein gamaldags trong til å la ting vera som dei er. Eg blir ikkje forarga, det fungerer heilt greitt som søndagsunderhaldning i sofaen. Heile filmen er som eit lett skuldertrekk eller eit skeivt, trøytt smil. Her er ingen nervar i klem, berre fri flyt av resirkulert humor.

Brit Aksnes

Brit Aksnes er frilans kulturarbeidar og fast filmmeldar i Dag og Tid.