Filmfjes

Den tsjekkiske filmfestivalen i Karlovy Vary går føre seg i desse dagar. Alt har nokre av prisane vorte delte ut, men éin er kanskje meir spennande enn den andre, nemleg Works in Progress-prisen, som går til beste påbyrja film frå Sentral- og Aust-Europa inkludert Tyrkia og postsovjetland som får pengar til ferdigstilling og distribusjon. Eg håpar å få sett vinnarfilmen Censor om ikkje så lenge. Filmen dreier seg om dama som sensurerer kjærleiksbrev i eit ukrainsk fengsel, regissert av Peter Kerekes, som får æra av å vera sommarens siste Filmfjes før ferien.

B.A.

Sjå på nett no:

(Netflix) Chewing gum! Kvifor har eg ikkje fått med meg denne før? Eg får heller utsetja meg for at nokon fnyser over ignoransen min i håp om at fleire no får med seg denne perla av ein serie. For dei som likte den originale Shameless, har også manusforfattar og hovudperson Michaela Coel teke livet i herskaplege krinsar i Storbritannia på alvor. Det er alvorleg morosamt og til tider fullstendig over kanten, men ho slepp så utruleg godt unna med det. Bøttevis med kjærleik og sjarm gjer at ein blir glad i alle og synest oppveksten i blokk må vera det diggaste og mest eksotiske i verda.

B.A.

Tre på topp

Filmar frå Den evige staden, som eg vitjar no når Romas åttande konge Francesco Totti har abdisert:

1) Roma – åpen by. Roberto Rossellini 1945. Denne filmhistoriske milestolpen er eit meisterverk som sparka i gang den italienske neorealismen med skildringa av motstand under andre verdskrigen.

2) Den store skjønnheten. Paolo Sorrentino 2013. Den italienske kulturelitens dekadanse i dønningane etter Silvio Berlusconi er ei visuell nyting i neon ramma inn av Romas ruinar.

3) Det søte liv. Federico Fellini 1960. Sjeldan får så fjollete filmar klassikarstatus, men Fellini er frekt kul. Trevifontena tar kaka.

H.T.