Filmfjes

Filmfjeset sist veke var ein slesk «sexist». Denne veka er fjeset til ein fin feminist i fokus. Git Scheynius er festivalsjef hjå Stockholms filmfestival, der konkurranseprogramma sidan år 2000 har hatt halvt om halvt med kvinner og menn i regi. Ho hevdar hardnakka å ikkje drive kvotering. Prisvinnarar som Lore, The Selfish Giant, Girlhood og Godless vitnar om kvalitet. Sidan 2011 har berre Joachim Trier vunne hovudprisen som mann, men han har tatt to. Bransjebladet Rushprint har rekna ut at norske festivalar har eit godt stykke å gå for å nå svenske tilstandar.

H.T.

Sjå på nett no

(NRK) Kenya er i ei knipe. Det er mykje spenning knytt til nyval i landet, og faren for vald er stor. I høve det heile byd NRK tysdag på dokumentarfilmen Vi er Kenya av bergensaren Håvard Holme. Han har følgt eit kollektiv av born i slummen Mathare som driv med musikk og dans. Det flyt over av sjarm i gjengen, men leiaren, Billian, slit med å halde skuta på rett kjøl, og å halde sin eigen sti rein.

H.T.

Tre på topp:

Rogalandsdialektane er etter mi meining av dei som funkar best på film. Kvifor er uvisst, men her er tre gode filmar frå vestlandsfylket:

Mongoland (2001) Arild Østin Ommundsen introduserte meir eller mindre «alle» dei kjende siddisskodespelarane med debutsuksessen sin. Finfin film.

Mannen som elsket Yngve (2008) Skikkeleg god «rogakombo» med Tore Renberg bak bok og manus, Stian Kristiansen bak kamera og Rolf Kristian Larsen framfor.

Nokas (2010) Overraskande god film om Nokas-ranet i Stavanger, styrt av ikkje-rogalending Erik Skjoldbjærg.

B.A.