Brutal plast
Nicki Minajs femte album er ein underleg skeisesklitur oppå – men i grunnen eigentleg under – plasthudoverflata.
Hiphop/pop
Nicki
Minaj:
Pink Friday 2
Young Money/Republic
Den trinidad-tobagiske, sambandsstatbaserte artisten Onika Tanya Maraj-Petty, også kjend som Nicki Minaj, bidrog tidligare i år til Barbie-filmen med Aqua-hyllesten «Barbie World». Ho slo gjennom med Pink Friday i 2010, og Pink Friday 2 er det femte studioalbumet hennar.
Pink Friday 2 høyrest ved første øyrekast ut til å vere omsløra av eit silkemjukt rosafilter. Opningssporet sklir inn og ut mellom barndom og vaksenliv over Billie Eilish-samplingar, gospelkor og bedehuspiano: «Who wanna play with Nicki», rappar ho over den kjende ljoden av vrengde Roland 808-sub-basstrommer på spor 2, «Barbie Dangerous». «Murda murda murda murda», messar ho nokre spor seinare, på «Beep Beep».
Det er ikkje berre dokker «The Queen of Rap» leikar seg med; den glatte plastkarakteren hennar er på same tid ein hardbarka actionfigur: Barbie, superheltinne og vondt supergeni i ein og same persona, og når siste låt, den brutalt hjarteskjerande og svulmande R&B-balladen «Just the Memories», der Minaj mimrar om klassekameraten som blei drepen med eit stilettknivstikk i nakken, tonar ut, lurer eg på om eg har blitt rundlurt. Om eg har blitt forvilla ut på ein rundtur på glattplastisen.
Og det har eg så sanneleg. Kanskje eg har lurt meg sjølv? Og så sit eg no der, då, der eg ligg og gispar etter luft under den brotne overflata og tenkjer i mitt opprørte sinn at det er ikkje plast alt som glinsar. Det rosa filteret var eit slør. Eg merka knapt at det blei løfta, og det som blei avslørt, var at det var ei tåke av blod heile tida. Nicki Minaj, altså, ein skal ikkje skode ho der på dei bortbarberte håra. Der fekk ho meg.
Rasmus Hungnes
er kunstnar, musikar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Hiphop/pop
Nicki
Minaj:
Pink Friday 2
Young Money/Republic
Den trinidad-tobagiske, sambandsstatbaserte artisten Onika Tanya Maraj-Petty, også kjend som Nicki Minaj, bidrog tidligare i år til Barbie-filmen med Aqua-hyllesten «Barbie World». Ho slo gjennom med Pink Friday i 2010, og Pink Friday 2 er det femte studioalbumet hennar.
Pink Friday 2 høyrest ved første øyrekast ut til å vere omsløra av eit silkemjukt rosafilter. Opningssporet sklir inn og ut mellom barndom og vaksenliv over Billie Eilish-samplingar, gospelkor og bedehuspiano: «Who wanna play with Nicki», rappar ho over den kjende ljoden av vrengde Roland 808-sub-basstrommer på spor 2, «Barbie Dangerous». «Murda murda murda murda», messar ho nokre spor seinare, på «Beep Beep».
Det er ikkje berre dokker «The Queen of Rap» leikar seg med; den glatte plastkarakteren hennar er på same tid ein hardbarka actionfigur: Barbie, superheltinne og vondt supergeni i ein og same persona, og når siste låt, den brutalt hjarteskjerande og svulmande R&B-balladen «Just the Memories», der Minaj mimrar om klassekameraten som blei drepen med eit stilettknivstikk i nakken, tonar ut, lurer eg på om eg har blitt rundlurt. Om eg har blitt forvilla ut på ein rundtur på glattplastisen.
Og det har eg så sanneleg. Kanskje eg har lurt meg sjølv? Og så sit eg no der, då, der eg ligg og gispar etter luft under den brotne overflata og tenkjer i mitt opprørte sinn at det er ikkje plast alt som glinsar. Det rosa filteret var eit slør. Eg merka knapt at det blei løfta, og det som blei avslørt, var at det var ei tåke av blod heile tida. Nicki Minaj, altså, ein skal ikkje skode ho der på dei bortbarberte håra. Der fekk ho meg.
Rasmus Hungnes
er kunstnar, musikar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Foto via Wikipedia Commons
«Ørjasæter var fyrst god ven med diktarbroren sin frå Gudbrandsdalen, men så fekk han høyre ting om Aukrust som skar han 'gjenom hjarte som eit tvieggja sverd'.»
Han heitte John Guillot, men skifta namn til Johnnie Allan og blei pub-rockar.
Arkivet: For tida framstår ikkje USA som det lova landet, men hausten for 50 år sidan var Elvis Presley på hitlistene i USA og England med «Promised Land»
Mogleg trasé for jarnbane mellom Narvik eller Bjørnfjell til Tromsø.
«Tanken om å realisera tog til Tromsø gjennom Sverige er på ingen måte ny.»
Daniel Sommer, Johannes Lundberg og Arve Henriksen.
Foto: Kristin Lidell
Fint nordisk samarbeid
Her er det ikkje spor av langhalm.
Polakkane er skumle bridgespelarar. Her frå avslutningsseremonien under World Bridge Games i Buenos Aires nyleg.
Foto: Poli Zolto / World Bridge Federation
Dąbrowskis masurka
For to veker sidan vann Polen gull i det som uformelt blir kalla bridgens olympiade, i Buenos Aires.
Papiravisa