Jazz

The
Source

... but swinging doesn’t bend them down

Trygve Seim, saksofonar; Øyvind Brække, trombone; Mats Eilertsen, bass; Per Oddvar Johansen, trommer
Odin

The Source blei skipa i Trondheim i 1993, og allereie året etter gav dei ut Olemanns kornett – som med eit fiffig ordspel i tittelen og låttitlar elles fortalde kor kjelda var å finna. Seinare har The Source vore ein overskotsaktivitet for bandet. Eilertsen kom med i 2005, elles har dei tre andre vore med frå starten. I tillegg til å gje sju plater har dei halde høgt profilerte jolekonsertar som også har hatt ein kulturpolitisk brodd.

Ein institusjon

... but swinging doesn’t bend them down har gjeve meg eit kjærkome høve til å vitja Olemanns kornett på ny. På eit vis er ringen slutta. Debuten deira var frisk, original, fylt av humor og enormt driv. Framfor alt sa plata: Her er me; merk dykk namnet The Source. Bandet er blitt ein institusjon, og bandmedlemene er berebjelkar i norsk jazz.

Anno 2021 har bandet ikkje noko å prova. Dei ti fotografia til Knut Bry som prydar ileggshefte og omslag er noko meir enn resultatet av ein festleg fotoseanse. The Source sender eit signal om kva tilhøve dei har til å laga musikk i denne konstellasjonen, og korleis me som lydarar bør nærma oss innhaldet på plata.

Flashback

Plata byrjar med eit 33 sekundars flashback til 1994, før dei legg i veg med Eilertsens «Monday» med framifrå solistiske bidrag frå Seim og Brække. Om lag 70 minuttar musikk byr dei på, og når dei rundar av med høgdepunktet, Brækkes «Dawn», som på ny byr på fabelaktige kor av dei to blåsarane, har dei teke oss med på ein forvitneleg rusletur i Source-skogen, og ein undrar seg: Korleis kan 70 minuttar gå så fort?

Lars Mossefinn

Lars Mossefinn er frilans journalist og fast jazzmeldar i Dag og Tid.