Oter til minne
Hvoslef demonstrerer djup klangintuisjon og virtuos orkestreringskunst.
Sjøforsvarets musikkorps, her på tokt på Byfjorden i Bergen.
Foto: Eivind Senneset
CD
Kjetil Hvoslef:
L’homme armé
Sjøforsvarets musikkorps, dir.: Ingar Bergby. LAWO 2021
Sjøforsvartes musikkorps held til på Bergenhus Festning og er det eine av to heilprofesjonelle orkester i Bergen (Bergen Filharmoniske Orkester er det andre). Den medvitne politikken deira med å engasjera vestlandske komponistar til å skriva tingingsverk, har vore givande; det provar dette albumet med tre stykke av Ketil Hvoslef.
Hvoslef, som er son av Harald Sæverud, høyrer til dei mest sjølvstendige og dyktigaste samtidskomponistane våre, med lita interesse for å fylgja motedrag i kunstmusikken. (Den einaste kontakten hans med kulturlivet er – ifylgje han sjølv – å lytta til italiensk radio.) Fantasi, gjerne med islett av barnleg nyfiken humor, kombinert med grunnsolid kompositorisk handverk, karakteriserer produksjonen hans, som gjennom snart 60 år har halde ein jamt høg kvalitet.
Tyrkisk tema
Det fyrste verket han skreiv til korpset, L’homme armé («Den væpna mannen») frå 2012, har gjeve albumet namn. Den fikse ideen bak stykket er typisk hvoslefsk. Uvanleg er derimot måten han konsiperer det på – framandt melodisk materiale, i tillegg til musikalske sitat frå dei tidlegare komposisjonane hans, spelar nemleg ei viktig rolle.
Verket krinsar kring det tyrkiske, eller rettare sagt: resepsjonen vår av det tyrkiske, ein veg han slo inn på av di vår tids korps ættar frå det osmanske janitsjarorkesteret. Utviklinga i komposisjonen er prega av 1500-talssongen «L’homme armé», som inneheld verselina «lat oss verna oss mot tyrkarane». «Marche pour la cérémonie des turcs» blir sitert i heilskap – dette herlege stykket pompøs, fransk barokkmusikk komponerte Jean-Bapiste Lully til Molières komedieballett Le bourgeois gentilhomme («Borgaren som adelsmann») i 1670. Hvoslef leikar her med materialet gjennom frie kontrapunkt og rytmiske variasjonar.
Ende i torskerusa
Ferskast er Cantus Lutra Lutra («Oterens song») frå 2018, ein dobbelkonsert for saksofon og slagverk som Hvoslef skreiv til minne om ein oter som enda sine dagar i torskerusa hans. Her skaper han ei djup og fasettert klangverd som andre komponistar berre ville klart med eit symfoniorkester til rådvelde. Konserten vitnar om Hvoslefs eineståande klangintuisjon som han realiserer med virtuos orkestreringskunst.
Sjur Haga Bringeland
Sjur Haga Bringeland er musikar, musikkvitar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
CD
Kjetil Hvoslef:
L’homme armé
Sjøforsvarets musikkorps, dir.: Ingar Bergby. LAWO 2021
Sjøforsvartes musikkorps held til på Bergenhus Festning og er det eine av to heilprofesjonelle orkester i Bergen (Bergen Filharmoniske Orkester er det andre). Den medvitne politikken deira med å engasjera vestlandske komponistar til å skriva tingingsverk, har vore givande; det provar dette albumet med tre stykke av Ketil Hvoslef.
Hvoslef, som er son av Harald Sæverud, høyrer til dei mest sjølvstendige og dyktigaste samtidskomponistane våre, med lita interesse for å fylgja motedrag i kunstmusikken. (Den einaste kontakten hans med kulturlivet er – ifylgje han sjølv – å lytta til italiensk radio.) Fantasi, gjerne med islett av barnleg nyfiken humor, kombinert med grunnsolid kompositorisk handverk, karakteriserer produksjonen hans, som gjennom snart 60 år har halde ein jamt høg kvalitet.
Tyrkisk tema
Det fyrste verket han skreiv til korpset, L’homme armé («Den væpna mannen») frå 2012, har gjeve albumet namn. Den fikse ideen bak stykket er typisk hvoslefsk. Uvanleg er derimot måten han konsiperer det på – framandt melodisk materiale, i tillegg til musikalske sitat frå dei tidlegare komposisjonane hans, spelar nemleg ei viktig rolle.
Verket krinsar kring det tyrkiske, eller rettare sagt: resepsjonen vår av det tyrkiske, ein veg han slo inn på av di vår tids korps ættar frå det osmanske janitsjarorkesteret. Utviklinga i komposisjonen er prega av 1500-talssongen «L’homme armé», som inneheld verselina «lat oss verna oss mot tyrkarane». «Marche pour la cérémonie des turcs» blir sitert i heilskap – dette herlege stykket pompøs, fransk barokkmusikk komponerte Jean-Bapiste Lully til Molières komedieballett Le bourgeois gentilhomme («Borgaren som adelsmann») i 1670. Hvoslef leikar her med materialet gjennom frie kontrapunkt og rytmiske variasjonar.
Ende i torskerusa
Ferskast er Cantus Lutra Lutra («Oterens song») frå 2018, ein dobbelkonsert for saksofon og slagverk som Hvoslef skreiv til minne om ein oter som enda sine dagar i torskerusa hans. Her skaper han ei djup og fasettert klangverd som andre komponistar berre ville klart med eit symfoniorkester til rådvelde. Konserten vitnar om Hvoslefs eineståande klangintuisjon som han realiserer med virtuos orkestreringskunst.
Sjur Haga Bringeland
Sjur Haga Bringeland er musikar, musikkvitar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Trea vil fortelje meg noko, skriv Ranveig Lovise Bungum.
Foto: Trond Mjøs
Kva ospa og dei andre trea kan fortelje oss
Anders Hovden.
Foto via Wikimedia Commons
Hovdens fredssalme
I 1923 sende Anders Hovden salmen «Joleklokker yver jordi» til bladet Under Kirkehvælv, der han kom på trykk same året.
I kvardagen kan det verte litt stress, til dømes får du ikkje den grøne pynten heilt perfekt. Men her er den herlege tomatsuppa mi med skrei.
Foto: Dagfinn Nordbø
Kvardagen
Det er dei det er flest av, kvardagane.
Teikning: May Linn Clement
Det skulle berre mangla
Det er nok ikkje manglande hjartelag som gjer at folk er interesserte i ord.
Språkrådet har kåra «beredskapsvenn» til årets nyord. Direktør i Språkrådet Åse Wetås seier det var eit openbert val.
Foto: Mariam Butt / NTB
Eit bilete på året som har gått
Språkdirektør Åse Wetås synest årets nyord er godt. At nye ord har stor påverknad, er fjorårets nyord, KI-generert, eit døme på.