Nitrist nihilisme
Slapp slasherfilm frå USA er korkje morosam eller skummel.
Filmen om jentene som fangar ein massemordar, er ikkje verd pengane.
Foto: SF Studios
SKREKKFILM/SVART KOMEDIE
Regi: Tyler MacIntyre
Tragedy Girls
Med: Brianna Hildebrand, Alexandra Shipp
Sadie (Hildebrand) og McKayla (Shipp) bur i ein søvnig by i Midtvesten der ein massemordar går laus. Jentene fangar fyren i løynd og vil skape seg eit namn på sosiale medium med å våge å ta debatten. Dei går over lik for å få flest mogeleg følgjarar. Frå første scene veit vi at det vil bli blod i rik mon.
Sjangersatire
Det haglar eksplisitte peik til skrekkfilmar frå Motorsagmassakren til Final Destination. Litt sjølvironi i at USAs ungdom ikkje har høyrt om eller kan uttale namn som Dario Argento, er ikkje dumt. Vaksne som ikkje lyttar til ungdom, er òg eit greitt spark. Tragedy Girls står i tradisjonen til sjangermedvitne satiriske slasherfilmar som nyare Scream og Scary Movie.
Det kryr av kløyvde skallar og parterte kroppsdelar i kreative vinklar. Her ligg diverre det einaste estetisk ambisiøse i filmen. Alle skodespelarane ligg i landskapet mellom parodisk og preglaus. Dei vekkjer ingen kjensler.
Asosiale medium
Å bli likt på sosiale medium trumfar alt. Figurane tullar med Tumblr og gjer alle videoar utruleg upworthy. Kritikken mot sosiale mediums antisosiale funksjon er skriven med store bokstavar. Likevel får fetisjeringa av jentene og blodbadet ein ekkel eim av verdilaus nihilisme. Eg lo ikkje ein einaste gong. Ikkje skvatt eg heller. Vonar ingen prøver dette heime, og at ingen ser denne filmen.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
SKREKKFILM/SVART KOMEDIE
Regi: Tyler MacIntyre
Tragedy Girls
Med: Brianna Hildebrand, Alexandra Shipp
Sadie (Hildebrand) og McKayla (Shipp) bur i ein søvnig by i Midtvesten der ein massemordar går laus. Jentene fangar fyren i løynd og vil skape seg eit namn på sosiale medium med å våge å ta debatten. Dei går over lik for å få flest mogeleg følgjarar. Frå første scene veit vi at det vil bli blod i rik mon.
Sjangersatire
Det haglar eksplisitte peik til skrekkfilmar frå Motorsagmassakren til Final Destination. Litt sjølvironi i at USAs ungdom ikkje har høyrt om eller kan uttale namn som Dario Argento, er ikkje dumt. Vaksne som ikkje lyttar til ungdom, er òg eit greitt spark. Tragedy Girls står i tradisjonen til sjangermedvitne satiriske slasherfilmar som nyare Scream og Scary Movie.
Det kryr av kløyvde skallar og parterte kroppsdelar i kreative vinklar. Her ligg diverre det einaste estetisk ambisiøse i filmen. Alle skodespelarane ligg i landskapet mellom parodisk og preglaus. Dei vekkjer ingen kjensler.
Asosiale medium
Å bli likt på sosiale medium trumfar alt. Figurane tullar med Tumblr og gjer alle videoar utruleg upworthy. Kritikken mot sosiale mediums antisosiale funksjon er skriven med store bokstavar. Likevel får fetisjeringa av jentene og blodbadet ein ekkel eim av verdilaus nihilisme. Eg lo ikkje ein einaste gong. Ikkje skvatt eg heller. Vonar ingen prøver dette heime, og at ingen ser denne filmen.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Marianne Nielsen i hovudrolla som Winnie. Gerald Pettersen spelar Willie.
Foto: Sebastian Dalseide
Beckett-klassikar av godt merke
Glade dager byr på ein strålande skodespelarprestasjon av Marianne Nielsen.
Ingrid Storholmen har teke utgangspunkt i eit stort datamateriale om folkehelsa i Nord-Trøndelag.
Foto: Merete Haseth
Våren over mannalivet
Ingrid Storholmen gjer tørre helsedata om til levande liv i Bloddråpetall.
Takumi (Hitoshi Omika) og dottera Hana (Ryo Nishikawa) lever eit roleg liv på bygda, som no kan få ein «glampingplass».
Foto: Another World Entertainment
Djevelen i detaljane
By mot land er eit sentralt tema i endå ein framifrå film av Ryusuke Hamaguchi.
Finaste finnbiffen med grøne erter, potet og tyting.
Foto: Dagfinn Nordbø
Finaste finnbiffen
«Seier eg at eg skal invitere på finnbiff, blir folk berre glade. Dei veit at dei skal få smake noko av det beste landet vårt har å by på av ingrediensar, med reinkjøt som helten.»
KrF-leiar Dag Inge Ulstein får ikkje Stortinget med seg på å endre retningslinjene for kjønnsundervisning i skulen.
Thomas Fure / NTB
Utfordrar kjønnsundervisninga
Norske skulebøker kan gjere elevar usikre på kva kjønn dei har, meiner KrF-leiar Dag Inge Ulstein.