Action

Regi: Jean-Stéphane Sauvaire

A Prayer Before Dawn

Med: Joe Cole, Pornchanok Mabklang

Billy Moore (Cole) driv med dop og thaiboksing i Bangkok og hamnar i fengsel. Det er ikkje ein gild plass. Når den konstant tikkande bomba Billy gyv laus på første og beste fyr, blir han kasta i eit bur der alle har heile kroppen tatovert. Miljøet er hardt. Billy vil få nytte av nevane sine.

Brutal verd

Engelskmannen kan eitt ord på thai: «yaba», ein type dop. Første språket hans er vald. Det forstår fengselsfuglar verda over. Billy har to typar kapital i eit straffesystem med boksetevlingar: knytnevar og kvit hud. Franske Jean-Stéphane Sauvaire plar skildre valdelege miljø i andre land. Johnny Mad Dog skildra barnesoldatar i Liberia og Carlitos Medellin dokumenterte brutalitet i Colombia. A Prayer Before Dawn liknar Only God Forgives av danske Nicloas Winding Refn, ein annan estetisk heilstøypt tur til Thailands underverd.

Rått og grått

Denne sanne historia er realistisk spelt av ein solid Joe Cole og folk som sjølv har sete inne eller driv med thaiboksing. Slåande produksjonsdesign er kombinert med tett kamera som har fullt fokus på sveitte, tatoverte kroppar. Ljos og gråfargar gjev eit grovkorna uttrykk, og slåstkampane har stil. Tekstinga av thai manglar som regel for å få fram framandgjorde Billy. Sjølv om perspektivet skal få ein til å identifisere seg med han, vekkjer ikkje valdsmaskina stor sympati hjå meg. Sauvaire finn rett nok menneskelege trekk, veikskap og fellesskap i eit forferdeleg system der Billy må finne plassen sin. Likevel verkar filmskaparen mest av alt fengsla av valdsestetikken. Det gjev effektfull action og etiske gråsoner.

Håkon Tveit

Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.