Vittig, enkel spionskøy
Susanna Fogel frå USA feiar gjennom Europa i ein litt vittig actionkomedie.
Kate McKinnon som Morgan og Mila Kunis som Audrey i spionfilmen frå Hollywood.
Foto: Hopper Stone
ACTIONKOMEDIE
Regi: Susanna Fogel
The Spy Who Dumped Me
Med: Mila Kunis, Kate McKinnon, Sam Heughan
Venninnene Audrey (Kunis) og Morgan (McKinnon) er vanlege kvinner frå Los Angeles. Etter at den traurige typen til Audrey dumpar ho i ei tekstmelding, tek CIA kontakt fordi han var spion. Morgan har samstundes hanka inn ein mystisk ukrainsk barsking. Brått flyr kulene, og dei sjokkerte unge kvinnene må frakte ein pokal til Wien for å berge seg sjølve og ei mengd andre liv.
Flir og fakter
Mila Kunis spelar lett lakonisk med blindsone for alt utanfor bobla California. Det komiske talentet til Kate McKinnon er klart i rolla som Morgan. Ho lirar av seg artige replikkar rett som det er. Typar som helst vil ha tagale tøser, skuldar Morgan for å vere «litt mykje». Mange av vitsane hennar spelar på kjønn, helst med hell.
Elles hersar regissøren Susanna Fogel med dei fleste. Eit høgdepunkt kjem når ein snikskyttar skal avlive to dumme kvinner frå USA og slit med å skilje dei talrike turistduoane frå kvarandre der dei poserer fjollete for sjølviar eller spyr opp fylla frå i går.
The Spy Who Dumped Me er ein stor produksjon. Actionsekvensar med obligatoriske eksplosjonar, slåsting og skyting er solide, sjølv om dei ikkje er like spektakulære som i Mission: Impossible – Fallout. Som Tom Cruise skal Kunis og McKinnon ut på halsbrekkande biljakter i europeiske storbyar, men med meir flaks enn dugleik. Underhaldninga blir større med humoren i førarsetet.
Enkelt Europa
Som i andre Hollywood-filmar er utlandet framandt. Eg sluttar aldri å irritere meg over teite bilete av det tidlegare kommunistiske Europa. Her er den vakre byen Vilnius grå og trist, og strenge turnarar med einsam barndom blir iskalde mordarar med rar aksent. «Wind of Change» av Scorpions er framleis den rette lyden av det lumske, løynde Aust i Sentral-Europa. Slikt kan ein rekne med av folk frå USA som skal runde Europa på ei langhelg. The Spy Who Dumped Me sit sikkert som eit skot i heimlandet. Kresne europeiske blikk har gjerne eit par ankepunkt, men det er nok moro til at ein kan tilrå filmen for dei som vil ha ein lett actionkomedie frå Hollywood.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
ACTIONKOMEDIE
Regi: Susanna Fogel
The Spy Who Dumped Me
Med: Mila Kunis, Kate McKinnon, Sam Heughan
Venninnene Audrey (Kunis) og Morgan (McKinnon) er vanlege kvinner frå Los Angeles. Etter at den traurige typen til Audrey dumpar ho i ei tekstmelding, tek CIA kontakt fordi han var spion. Morgan har samstundes hanka inn ein mystisk ukrainsk barsking. Brått flyr kulene, og dei sjokkerte unge kvinnene må frakte ein pokal til Wien for å berge seg sjølve og ei mengd andre liv.
Flir og fakter
Mila Kunis spelar lett lakonisk med blindsone for alt utanfor bobla California. Det komiske talentet til Kate McKinnon er klart i rolla som Morgan. Ho lirar av seg artige replikkar rett som det er. Typar som helst vil ha tagale tøser, skuldar Morgan for å vere «litt mykje». Mange av vitsane hennar spelar på kjønn, helst med hell.
Elles hersar regissøren Susanna Fogel med dei fleste. Eit høgdepunkt kjem når ein snikskyttar skal avlive to dumme kvinner frå USA og slit med å skilje dei talrike turistduoane frå kvarandre der dei poserer fjollete for sjølviar eller spyr opp fylla frå i går.
The Spy Who Dumped Me er ein stor produksjon. Actionsekvensar med obligatoriske eksplosjonar, slåsting og skyting er solide, sjølv om dei ikkje er like spektakulære som i Mission: Impossible – Fallout. Som Tom Cruise skal Kunis og McKinnon ut på halsbrekkande biljakter i europeiske storbyar, men med meir flaks enn dugleik. Underhaldninga blir større med humoren i førarsetet.
Enkelt Europa
Som i andre Hollywood-filmar er utlandet framandt. Eg sluttar aldri å irritere meg over teite bilete av det tidlegare kommunistiske Europa. Her er den vakre byen Vilnius grå og trist, og strenge turnarar med einsam barndom blir iskalde mordarar med rar aksent. «Wind of Change» av Scorpions er framleis den rette lyden av det lumske, løynde Aust i Sentral-Europa. Slikt kan ein rekne med av folk frå USA som skal runde Europa på ei langhelg. The Spy Who Dumped Me sit sikkert som eit skot i heimlandet. Kresne europeiske blikk har gjerne eit par ankepunkt, men det er nok moro til at ein kan tilrå filmen for dei som vil ha ein lett actionkomedie frå Hollywood.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Håkon Tveit
Fleire artiklar
Jørgen Boassen har vorte kjend langt utanfor Grønlands grenser etter at han viste Donald Trump jr. omkring i Nuuk.
Foto: Christiane Jordheim Larsen
Alle auge på Grønland
NUUK, GRØNLAND: 2025 starta med vaksenopplæring om Grønlands geopolitiske betyding. Saman med store delar av den vestlege pressa har eg følgt spora etter Donald Trump jr. i hovudstaden Nuuk.
Afghanarane som spelar i filmen til Raha Amirfazli og Alireza Ghasemi, har flykta frå Iran.
Foto frå filmen
Filmglede
Det er alltid kjekt å opne det nye året med mykje film.
Albumet som no er ute, tek utgangspunkt i spesifikke Aphex Twin-konsertar.
Skjermdump frå YouTube
Raritetar i utval
Enkeltpersonorkesteret Aphex Twin samlar «djupe kutt» i utval til glede for store og små.
Den svenske Duo SolRoos, med luttspelaren Dohyo Sol og blokkfløytisten Emilie Roos.
Foto: Alf Ljungquist
Meistermøtet
Duo SolRoos gjev oss atterklangar av Weiss og Bach i samspel.
Teikning: May Linn Clement
Forgard i nord
Kan USA kome til å ta over Grønland med makt?