Americana

Hiss Golden Messenger:

Hallelujah Anyhow

Merge/Playground

Alt til si tid, heiter det i munnhellet. Og nokre gonger sit ein der, om morgonen, med ein nyskjenkt kaffikopp, og vil berre ha noko fin musikk å møte dagen med i ro og mak.

Kvifor då ikkje setje på «Harder Rain», det fjerde sporet på Hiss Golden Messengers ferske Hallelujah Anyhow? Og om det finst tid, skjenk ein kopp til og lytt til resten av dei ti songane på albumet.

MC Taylor har laga nok ei plate med upretensiøs, mild americana som er god mot deg. Med det meiner eg slett ikkje at musikken manglar substans, berre at han er direkte og rett fram på ein tiltalande måte. «Harder Rain» vender seg mot ein open himmel med ein jordnær miks av country og gospel, med tilbakelent jazza pianospel ved Phil Cook, som spelar litt av kvart på dette albumet, og eit par dempa, elegante blåsarar som løftar det heile.

Stillferdig jubel

Eg veit ikkje om nokon artist som betre kan gi ord og tone til ein stillferdig, standhaftig jubel over å vere i live, uansett kor mørke tidene verkar, enn Taylor. Ein slik jubel er perfekt fanga i sjølve innpakkinga til Hallelujah Anyhow, i tittelen og det fine omslaget – eit portrett av ein Taylor med hol i dongerikneet, tatovering på armen og eit lite dryss av roser og ein dæsj blå himmel bakom seg.

Somme lesarar vil kjenne dei to førre platene til ekspunkaren og folkloristen Taylor og gjengen hans i Durham i North Carolina. Tre år har gått sidan eg fekk auga opp for Lateness of Dancers, og i fjor kom Heart Like a Levee. Nok ein gong dukkar ein slidegitar opp her og ein mandolin der, og i ein song som «Caledonia, My Love» er musikken til The Band ikkje langt unna.

Kaledonsk soul

Taylors tilbakelente, glødande ballade ber også på eit slektskap med Van Morrisons kaledonske soul, ein referanse som går igjen fleire stader på Hallelujah Anyhow – ein av dei råaste rockarane her har fått tittelen «Domino». I tillegg til Phil Cook spelar også Brad Cook ei viktig rolle på albumet, både på bass og som medprodusent med Taylor. Josh Kaufman er med på gitarar, og Darren Jessee på trommer og perkusjon.

Øyvind Vågnes

Øyvind Vågnes er forfattar og fast musikkskribent i Dag og Tid.