Platehistoria er alltid mogen for å verte omskriven med nye aktørar i sentrale roller, eller for å omplassere ei og anna utgiving i ein viktigare posisjon enn ein tidlegare hadde trudd. Og nokre gonger dukkar det opp noko ein aldri fekk høyre, og som ein burde ha fått høyrt.

Denne hausten ser turen ut til å ha komme til Chris Gantrys At The House of Cash (Drag City), ei plate som aldri såg dagens lys etter at ho vart spelt inn i 1973. Kvifor?

Gantry fekk ikkje eit selskap til å satse på materialet, la det bak seg og gjekk vidare. Songane han hadde spelt inn i studioet til Johnny Cash, hamna i skuffen. Grunnen var til dels ei sjangernedbrytande haldning til countrymusikken – slik industrien i Nashville definerte denne – som den gongen var fatal, og som i dag verkar toleleg eksentrisk.

For når ein no lyttar til At The House of Cash, er det ikkje til å unngå at ein spør seg: Kva om albumet likevel kom ut, og vart kanonisert som omveltande og banebrytande? Ikkje umogleg å tenkje seg, i alle fall for denne lyttaren, og kanskje ikkje heller for Gantry sjølv, som i ein alder av 75 år endeleg kan feire plateslepp.

Øyvind Vågnes