Arkivet: Tre musikklydbøker
Nick Cave har skrive bok basert på notat frå turneane sine.
Foto: Laurent Gillieron / AP / NTB scanpix
Etter ein sommar med lange spaserturar med lydbøker på øyra, somme av dei om musikk, deler eg tre sikre tips:
Nick Cave: The Sick Bag Song, lesen av forfattaren sjølv. Då Cave var på USA-turné med The Bad Seeds i 2014, tok han til å skrible notat på spyposar på ulike fly: tankesprang, assosiasjonsrekkjer, anekdotar, refleksjonar, i ein tekst som blandar det poetiske med det essayistiske, her framført med røysta til songaren sjølv, i løpet av knapt to intense timar.
Det trengst fem timar meir enn det når sjølvaste Henry Rollins les The History of Rock ‘n’ Roll in Ten Songs av Greil Marcus, som har ein tittel som kanskje vil lure somme litt. For snarare enn å konsolidere ei bestemt historisk framstilling om rocken problematiserer sjølvsagt essayet på spørjande vis eit slikt prosjekt og rokkar ved nokre av førestillingane som nærast har vorte for klisjear å rekne. Som mange lidenskaplege lyttarar som skriv om musikk, yppar Marcus til engasjert, godmodig krangel og gir lesaren lyst til å høyre på songane han diskuterer så inngåande.
Bob Dylan: Chronicles, lesen av Sean Penn. Den beste memoarlitteraturen skriven av ein artist som finst, spør du meg – og Penn viser seg å passe perfekt til å lese han.
Øyvind Vågnes
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Etter ein sommar med lange spaserturar med lydbøker på øyra, somme av dei om musikk, deler eg tre sikre tips:
Nick Cave: The Sick Bag Song, lesen av forfattaren sjølv. Då Cave var på USA-turné med The Bad Seeds i 2014, tok han til å skrible notat på spyposar på ulike fly: tankesprang, assosiasjonsrekkjer, anekdotar, refleksjonar, i ein tekst som blandar det poetiske med det essayistiske, her framført med røysta til songaren sjølv, i løpet av knapt to intense timar.
Det trengst fem timar meir enn det når sjølvaste Henry Rollins les The History of Rock ‘n’ Roll in Ten Songs av Greil Marcus, som har ein tittel som kanskje vil lure somme litt. For snarare enn å konsolidere ei bestemt historisk framstilling om rocken problematiserer sjølvsagt essayet på spørjande vis eit slikt prosjekt og rokkar ved nokre av førestillingane som nærast har vorte for klisjear å rekne. Som mange lidenskaplege lyttarar som skriv om musikk, yppar Marcus til engasjert, godmodig krangel og gir lesaren lyst til å høyre på songane han diskuterer så inngåande.
Bob Dylan: Chronicles, lesen av Sean Penn. Den beste memoarlitteraturen skriven av ein artist som finst, spør du meg – og Penn viser seg å passe perfekt til å lese han.
Øyvind Vågnes
Fleire artiklar
Trea vil fortelje meg noko, skriv Ranveig Lovise Bungum.
Foto: Trond Mjøs
Kva ospa og dei andre trea kan fortelje oss
Anders Hovden.
Foto via Wikimedia Commons
Hovdens fredssalme
I 1923 sende Anders Hovden salmen «Joleklokker yver jordi» til bladet Under Kirkehvælv, der han kom på trykk same året.
I kvardagen kan det verte litt stress, til dømes får du ikkje den grøne pynten heilt perfekt. Men her er den herlege tomatsuppa mi med skrei.
Foto: Dagfinn Nordbø
Kvardagen
Det er dei det er flest av, kvardagane.
Teikning: May Linn Clement
Det skulle berre mangla
Det er nok ikkje manglande hjartelag som gjer at folk er interesserte i ord.
Språkrådet har kåra «beredskapsvenn» til årets nyord. Direktør i Språkrådet Åse Wetås seier det var eit openbert val.
Foto: Mariam Butt / NTB
Eit bilete på året som har gått
Språkdirektør Åse Wetås synest årets nyord er godt. At nye ord har stor påverknad, er fjorårets nyord, KI-generert, eit døme på.