Jazz

Bushman’s Revenge

Et hån mot overklassen

Even Helte Hermansen, gitarar, perkusjon og elektronikk; Rune Nergaard, bass, orgel, leikepiano, perkusjon og elektronikk; Gard Nilssen, trommer, perkusjon, vibrafon, Wurlitzer og elektronikk.
HUBRO

Bushman’s Revenge er ein trio som ofte høyrest ut som eit langt større samtidsmusikkensemble. Det har vore ein lang veg å gå frå debutplata Cowboy Music i 2007 til årets gjennomarrangerte meisterverk Et hån mot overklassen. Dei som har forventningar om rå og tung gitartriomusisering, blir ikkje skuffa. «Greetings to Gisle» kombinerer ein attoverlent groove med feit gitarlyd og eit lengre velstrukturert gitarkor frå Hermansen, men denne låta går over i «Ladies Night at The Jazz Fusion Disco» (som må vera den mest ironiske låttittelen så langt i år). Dette er ein av fleire overgangar som er med å gje plata verkkarakter.

Sans for detaljar

Trioen har gjeve seg sjølv mykje å spela på. Hermansen nyttar eit arsenal av gitarar og pedalar. Også Nergaard og Nilssen veit å utnytta klangvariasjonane i instrumenta sine. Nergaard går sjølvaste Steve Swallow i næringa. I tillegg til å nytta klangpotensialet i hovudinstrumenta, triplar alle tre med perkusjon og elektronikk i tillegg til mykje anna. Dette har blitt gjort før av mange andre, og det er sjølvsagt ikkje dette aleine som gjer susen. Alle verkemidla er nytta med ein kresen sans for detaljar og dynamikk og tilpassa heilskapen.

Frå a til å

Bushman’s Revenge kombinerer gitartrio og samtidsmusikkensembleuttrykk på unikt vis – spesielt i første og siste låt. Dette gjev ein klar sirkelkomposisjon. Når dei i tillegg utviklar musikalske idear gjennom fleire låtar, blir plata eitt stykke musikk som må lyttast til frå a til å, men det fell faktisk lett å gjera.

Lars Mossefinn

Lars Mossefinn er lærar ved Voss gymnas og fast jazzmeldar
i Dag og Tid.