Herleg miks av krefter
Nicole Atkins har laga endå ei plate i studioet Muscle Shoals.
Nicole Atkins brukar spelbrikker som metafor i den første låten på det nye albumet sitt.
Foto: Barbara FG
Rock
Nicole Atkins:
Italian Ice
Single Lock Records
«Watch ‘em fall like dominos», syng Nicole Atkins i «Domino», ein song full av drama og risiko, der alt er i ferd med å falle frå kvarandre. Det er ikkje den første låten som gjer snerten bruk av spelebrikkene som ein slags berande metafor, og det finst nok av songar med terningar og kortstokkar opp gjennom, men kva gjer vel det?
«Domino» fekk meg hekta, då eg kom over singelen her for nokre veker sidan – han måtte på igjen og igjen. Ikkje minst på grunn av bassen i botnen, som eg snart nok fann ut at det var David Hood som trakterte – han frå segnomspunne The Swampers, backingbandet som laga så ufatteleg mykje bra musikk med eit utal store artistar i vesle, musikkhistoriske Muscle Shoals i Alabama, der også «Domino» og store delar av den nye plata til Atkins, Italian Ice, er spelt inn.
Kremlag
Med seg har Atkins eit kremlag av musikarar. Spooner Oldham, ein av dei sentrale musikarane i Rick Halls FAME Studios i Muscle Shoals i 1960-åra – der Hood vikarierte – er med på orgel. I ein herleg miks av krefter har Atkins kopla dei to med Jim Sclavunos og Dave Sherman, begge frå Nick Caves Bad Seeds (Atkins var oppvarmingsartist på ein Cave-turné for nokre år sidan), Binky Griptite frå den definitivt funky gjengen i The Dap-Kings og trommisen McKenzie Smith (St. Vincent, Midlake). Dukkar opp gjer også folk som Carl Broemer (My Morning Jacket), som også er med på komponistsida på eit par låtar, Seth Avett (The Avett Brothers), John Paul White og Erin Rae (dei tre siste på «Never Going Home Again.») Italian Ice er vellyd frå start til slutt.
Atkins er ein sabla god vokalist og ein gåverik låtskrivar og komponist, og ho har verkeleg ein eigen teft når det gjeld lån frå popmusikktradisjonen, i all si prakt – sjølv kallar ho Italian Ice «ein syretripp gjennom platesamlinga mi». Eit sentralt topos i låtuniverset denne gongen er staden Atkins kjem frå og før budde, nemleg New Jersey-kysten, med sine strender, kasino og fornøyelsesparkar, eit terreng velkjent for Springsteen-lyttarar.
Djupe røter
Albumet kjem ut på vesle Single Lock Records, som held til i Florence i Alabama, rett på andre sida av Tennessee-elva frå Muscle Shoals (og byen Sam Phillips (Sun Studio) vart fødd i). Det er med andre ord så kort avstand mellom artist, studio og distribusjonsledd som det kan verte, og når dette er eit teikn på integritet, er det fordi ein kan høyre at alle som er direkte involverte i denne vesle operasjonen, brenn for prosjektet. Førre album frå Atkins, Goodnight Rhonda Lee (2017), vart spelt inn i studioet til plateselskapet, så årets plate er ei tilbakevending til eit miljø og ein musikkultur med djupe historiske røter. Dette kan du høyre. Italian Ice er ei av årets finaste plater.
Øyvind Vågnes
Øyvind Vågnes er forfattar og fast musikkskribent i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Rock
Nicole Atkins:
Italian Ice
Single Lock Records
«Watch ‘em fall like dominos», syng Nicole Atkins i «Domino», ein song full av drama og risiko, der alt er i ferd med å falle frå kvarandre. Det er ikkje den første låten som gjer snerten bruk av spelebrikkene som ein slags berande metafor, og det finst nok av songar med terningar og kortstokkar opp gjennom, men kva gjer vel det?
«Domino» fekk meg hekta, då eg kom over singelen her for nokre veker sidan – han måtte på igjen og igjen. Ikkje minst på grunn av bassen i botnen, som eg snart nok fann ut at det var David Hood som trakterte – han frå segnomspunne The Swampers, backingbandet som laga så ufatteleg mykje bra musikk med eit utal store artistar i vesle, musikkhistoriske Muscle Shoals i Alabama, der også «Domino» og store delar av den nye plata til Atkins, Italian Ice, er spelt inn.
Kremlag
Med seg har Atkins eit kremlag av musikarar. Spooner Oldham, ein av dei sentrale musikarane i Rick Halls FAME Studios i Muscle Shoals i 1960-åra – der Hood vikarierte – er med på orgel. I ein herleg miks av krefter har Atkins kopla dei to med Jim Sclavunos og Dave Sherman, begge frå Nick Caves Bad Seeds (Atkins var oppvarmingsartist på ein Cave-turné for nokre år sidan), Binky Griptite frå den definitivt funky gjengen i The Dap-Kings og trommisen McKenzie Smith (St. Vincent, Midlake). Dukkar opp gjer også folk som Carl Broemer (My Morning Jacket), som også er med på komponistsida på eit par låtar, Seth Avett (The Avett Brothers), John Paul White og Erin Rae (dei tre siste på «Never Going Home Again.») Italian Ice er vellyd frå start til slutt.
Atkins er ein sabla god vokalist og ein gåverik låtskrivar og komponist, og ho har verkeleg ein eigen teft når det gjeld lån frå popmusikktradisjonen, i all si prakt – sjølv kallar ho Italian Ice «ein syretripp gjennom platesamlinga mi». Eit sentralt topos i låtuniverset denne gongen er staden Atkins kjem frå og før budde, nemleg New Jersey-kysten, med sine strender, kasino og fornøyelsesparkar, eit terreng velkjent for Springsteen-lyttarar.
Djupe røter
Albumet kjem ut på vesle Single Lock Records, som held til i Florence i Alabama, rett på andre sida av Tennessee-elva frå Muscle Shoals (og byen Sam Phillips (Sun Studio) vart fødd i). Det er med andre ord så kort avstand mellom artist, studio og distribusjonsledd som det kan verte, og når dette er eit teikn på integritet, er det fordi ein kan høyre at alle som er direkte involverte i denne vesle operasjonen, brenn for prosjektet. Førre album frå Atkins, Goodnight Rhonda Lee (2017), vart spelt inn i studioet til plateselskapet, så årets plate er ei tilbakevending til eit miljø og ein musikkultur med djupe historiske røter. Dette kan du høyre. Italian Ice er ei av årets finaste plater.
Øyvind Vågnes
Øyvind Vågnes er forfattar og fast musikkskribent i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Google byggjer nytt datasenter utanfor Skien i Telemark. – Vi kjem til å måtte byggje meir i åra framover, men vi må gjere det med ei anna forståing av at også natur og areal er ein knapp ressurs, seier Mathilde Tybring-Gjedde (H).
Foto: Cornelius Poppe / NTB
Naturplan utan samling
Få opposisjonspolitikarar er nøgde med korleis Noreg skal følgje opp måla i naturavtalen. Mathilde Tybring-Gjedde (H) er ikkje viss på at naturforvaltinga i Noreg kjem til å verte betre.
Øyvind Vågnes var professor ved Institutt for informasjons- og medievitskap ved Universitetet i Bergen og fast musikkmeldar i Dag og Tid.
Foto: Universitetet i Bergen
Øyvind Vågnes (1972–2025)
«Øyvind Vågnes var eit funn for ein avisredaksjon.»
Etter terroråtaket på Charlie Hebdo-redaksjonen 7. januar 2015 var det minnemarkeringar verda over, som her, i Oslo.
Foto: Fredrik Varfjell / AP / NTB
Den livsviktige satiren
Satiren må framleis ha ein heim. Ti år etter attentatet trengst det nytenking i Charlie Hebdo.
Støre og krisa i sosialdemokratiet
Må det ein ny partileiar til for å berga restane av det sosialdemokratiske innslaget i norsk politikk?
Ein politimeister les opp ein rettsordre som stoppar ein protest for veljarregistrering i Selma i Alabama i USA 9. mars 1965, framfor borgarrettsaktivistane Martin Luther King jr. (t.h.) og Andrew Young.
Foto: AP / NTB
Vald, hat, mot
Historia om kampen til dei svarte i USA er soga om ei frigjeringsrørsle som vann – til slutt. Men også om tvisyn og botnlaus menneskeleg fornedring.