Takk for at du vil dele artikkelen

Den du deler artikkelen med, kan lese og eventuelt lytte til heile artikkelen.
Det gjer vi for at fleire skal oppdage DAG OG TID.

Namnet ditt vert synleg for alle du deler artikkelen med.

Musikk

Luftgitar til glede og fortviling

Ellen Andrea Wang har laga betre plater enn dette.

Kvar veke les vi inn utvalde artiklar, som abonnentane våre kan lytte til.
Lytt til artikkelen
2155
20201002
2155
20201002

Jazz

Ellen Andrea Wang:

Closeness

Rob Luft, gitar og vokal; Ellen Andrea Wang, bass og vokal; og Jon Fält, trommer og vokal. Ropeadope RAD-576

Ellen Andrea Wang finn stadig nye musikalske omgjevnader, men ser ut til å ha ei spesiell tru på trioformatet. Denne gongen har ho den engelske gitaristen Rob Luft og den svenske trommeslagaren Jon Fält med på laget.

Wang har late seg inspirera av Esperanza Spalding og kombinerer titt og ofte basspel og vokal. På Closeness gjer ho det på fire av ni låtar. Sjølv om ho har ei heller spe røyst, fungerer det stort sett aldeles framifrå. Spesielt på «Lonely Woman», Ornette Colemans ikoniske låt med tekst av Margo Guryan, fungerer det fint. Både Karin Krog, Helen Merrill og Radka Toneff har gjort sine versjonar, så det blir som å hoppa etter Wirkola, men Wang har eit spesielt intervall i andre verselinje («They that knew her didn’t care...») som gjev ein dåm av norsk folkemusikk. Det er noko vart og sårbart i uttrykket som gjer at tolkinga står seg.

Det sårbare kjem endå tydelegare fram i spiritualteksten «Nobody Knows», som Wang har laga ny melodi til. I tolkinga hennar av ein annan tradisjonell spiritual, «Wayfaring Stranger», ber ikkje båten like godt. På den reggaeinspirerte versjonen av «This Is Not America» syng alle tre, men her er det etter kvart laga så mange tolkingar at det går 13 på dusinet.

Eg er også delt i synet på den instrumentale delen av plata. På opningssporet «Erasmus» og i særleg grad «Strange Flower» skapar dei tre ein samtale fylt av fine kommentarar og med ei gjennomgåande spaning. På tittelsporet byggjer dei opp intensiteten sakte, men er heile tida nær utgangspunktet. Låten «Recognise» er ein vakker ballade, men i staden for å utvikla låten gjennom ei kollektiv improviserande tilnærming, får Luft diverre lov til å fortapa seg i ein uinteressant leik med elektroniske effektar. Når han vender attende til temaet, er kompet uengasjert. Ikkje Ellen Andrea Wang på sitt mest heilstøypte, dette.

Lars Mossefinn

Lars Mossefinn er lærar ved Voss gymnas og fast jazzmeldar i Dag og Tid. 

Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.


Eller kjøp eit anna abonnement

Jazz

Ellen Andrea Wang:

Closeness

Rob Luft, gitar og vokal; Ellen Andrea Wang, bass og vokal; og Jon Fält, trommer og vokal. Ropeadope RAD-576

Ellen Andrea Wang finn stadig nye musikalske omgjevnader, men ser ut til å ha ei spesiell tru på trioformatet. Denne gongen har ho den engelske gitaristen Rob Luft og den svenske trommeslagaren Jon Fält med på laget.

Wang har late seg inspirera av Esperanza Spalding og kombinerer titt og ofte basspel og vokal. På Closeness gjer ho det på fire av ni låtar. Sjølv om ho har ei heller spe røyst, fungerer det stort sett aldeles framifrå. Spesielt på «Lonely Woman», Ornette Colemans ikoniske låt med tekst av Margo Guryan, fungerer det fint. Både Karin Krog, Helen Merrill og Radka Toneff har gjort sine versjonar, så det blir som å hoppa etter Wirkola, men Wang har eit spesielt intervall i andre verselinje («They that knew her didn’t care...») som gjev ein dåm av norsk folkemusikk. Det er noko vart og sårbart i uttrykket som gjer at tolkinga står seg.

Det sårbare kjem endå tydelegare fram i spiritualteksten «Nobody Knows», som Wang har laga ny melodi til. I tolkinga hennar av ein annan tradisjonell spiritual, «Wayfaring Stranger», ber ikkje båten like godt. På den reggaeinspirerte versjonen av «This Is Not America» syng alle tre, men her er det etter kvart laga så mange tolkingar at det går 13 på dusinet.

Eg er også delt i synet på den instrumentale delen av plata. På opningssporet «Erasmus» og i særleg grad «Strange Flower» skapar dei tre ein samtale fylt av fine kommentarar og med ei gjennomgåande spaning. På tittelsporet byggjer dei opp intensiteten sakte, men er heile tida nær utgangspunktet. Låten «Recognise» er ein vakker ballade, men i staden for å utvikla låten gjennom ei kollektiv improviserande tilnærming, får Luft diverre lov til å fortapa seg i ein uinteressant leik med elektroniske effektar. Når han vender attende til temaet, er kompet uengasjert. Ikkje Ellen Andrea Wang på sitt mest heilstøypte, dette.

Lars Mossefinn

Lars Mossefinn er lærar ved Voss gymnas og fast jazzmeldar i Dag og Tid. 

Emneknaggar

Fleire artiklar

Weronika Murek er dramatikar og forfattar og fekk Witold Gombrowics’ debutantpris i 2015.

Weronika Murek er dramatikar og forfattar og fekk Witold Gombrowics’ debutantpris i 2015.

Foto: Anna Rezulak

BokMeldingar

Presisjon ved surrealisme

Weronika Murek er krevjande i formspråket, men orkar ein å strekke seg litt, kan ein fort oppdage at ein har vakse ein litterær halvmeter.

Ingvild Bræin
Weronika Murek er dramatikar og forfattar og fekk Witold Gombrowics’ debutantpris i 2015.

Weronika Murek er dramatikar og forfattar og fekk Witold Gombrowics’ debutantpris i 2015.

Foto: Anna Rezulak

BokMeldingar

Presisjon ved surrealisme

Weronika Murek er krevjande i formspråket, men orkar ein å strekke seg litt, kan ein fort oppdage at ein har vakse ein litterær halvmeter.

Ingvild Bræin
Thomas Hylland Eriksen på scenen i Klingenberg kino i Oslo i april, der han heldt føredraget «Syv meninger med livet».

Thomas Hylland Eriksen på scenen i Klingenberg kino i Oslo i april, der han heldt føredraget «Syv meninger med livet».

Foto: Helge Øgrim

På tomannshandFeature

Ein forskar kryssar sitt spor

Thomas Hylland Eriksen hylla mangfaldet og ville dekonstruere fleirtalet. Men fann han svaret på dilemmaa knytte til innvandring?

HelgeØgrim
Thomas Hylland Eriksen på scenen i Klingenberg kino i Oslo i april, der han heldt føredraget «Syv meninger med livet».

Thomas Hylland Eriksen på scenen i Klingenberg kino i Oslo i april, der han heldt føredraget «Syv meninger med livet».

Foto: Helge Øgrim

På tomannshandFeature

Ein forskar kryssar sitt spor

Thomas Hylland Eriksen hylla mangfaldet og ville dekonstruere fleirtalet. Men fann han svaret på dilemmaa knytte til innvandring?

HelgeØgrim

les DAG OG TID.
Vil du òg prøve?

Her kan du prøve vekeavisa DAG OG TID gratis i tre veker.
Prøveperioden stoppar av seg sjølv.

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis